Geboorteverhaal Y. - Keizersnede Hardenberg

Het geboorteverhaal van Y. | 15-06-2021

De ouders hebben aangegeven dat de namen niet voluit gebruikt mogen worden en enkel een kleine selectie van beelden waarop zij onherkenbaar staan gedeeld mogen worden. Uiteraard wordt deze wens altijd gerespecteerd!

Op 22 maart sprak ik E. en R. voor het eerst in reallife. We hadden al contact gehad via de mail, waarin R. vertelde dat ze op zoek waren naar een geboortefotograaf, en mijn beelden ze heel erg aanspraken. We besloten om middels videobellen kennis te maken! R. werkt zelf op de OK in het ziekenhuis in Hardenberg, een plek waar we eventueel ook altijd terecht zouden kunnen komen aangezien je nooit weet hoe een bevalling loopt. E. is op 14 juni uitgerekend, zo'n 2 maanden na mijn uitgerekende datum. Bij Eowyn was ik ook heel snel fit, maar mocht dit nu niet zo zijn dan zou ik uiteraard zorgen dat er een back-up fotograaf paraat staat. Direct na het gesprek lieten ze al weten dat ze de klik met mij voelden en mij graag wilden boeken! Hartstikke leuk, want die klik voelde ik zelf ook!

Iets meer dan een week na ons gesprek beviel ik zelf van ons tweede kindje. We hielden daarna natuurlijk ook contact, mijn herstel verliep op mijn stuitje na gelukkig heel erg goed. Op 14 mei kreeg ik een appje van E., het kindje ligt nog altijd in stuit en ze gaan een versie proberen. Anders is de mogelijkheid er dat het een geplande keizersnede zal gaan worden. Helaas is de versie niet gelukt, maar wie weet draait het kindje nog vanzelf. Op 21 mei krijg ik opnieuw een appje. Ze willen een natuurlijke bevalling de kans geven mits het spontaan zal beginnen in deze laatste weken. Anders zal op 14 juni, de uitgerekende datum, de keizersnede plaatsvinden. Zoals het er naar uit zag mocht ik daarbij gewoon aanwezig zijn, maar dit moest nog officieel gevraagd worden. Op de verloskamers was een derde persoon helaas nog niet welkom. Het wordt dus even spannend! Ik hoop voor hen uiteraard op een natuurlijke bevalling, maar zou het ook erg jammer vinden wanneer ik er dan niet bij mag zijn.

Op 28 mei is er weer een kleine update. De datum voor de keizersnede is gewijzigd en staat nu op 15 juni gepland. Omdat ik ervaring heb met het fotograferen van keizersnedes heb ik officieel toestemming gekregen om op de OK te mogen fotograferen! Dat is geweldig nieuws! Verder is alles nog rustig. Helaas nog geen veranderingen in het beleid m.b.t. mijn aanwezigheid op de verloskamers, totdat.... Ik op 8 juni een vrolijk appje krijg! Op de verloskamers is ook weer een extra persoon welkom! Yes!! We spreken in ieder geval vast af dat ik, indien het een keizersnede wordt, vlak nadat zij zich moeten melden om 07:45 ook vast aanwezig zal zijn. Mocht ze ineens eerder aan de beurt zijn, dan ben ik er in ieder geval!

In die laatste week hadden we iets vaker contact, maar het bleef rustig. Het kleintje zat wel goed bij E. Superspannend ook, want ze weten nog steeds niet of het een jongetje of een meisje is! De nacht ging, zoals ik al wel een beetje verwacht had, rustig voorbij en 's morgens kreeg ik een appje van R. Het contact mocht die ochtend wel via hem verlopen, het zou opvallen als E. dan al online zou zijn. Niemand weet dat de geplande keizersnede die dag uitgevoerd zal worden en ze willen geen argwaan wekken. Aangezien ze door familieleden goed in de gaten worden gehouden moeten ze overal aan denken! Iets later dan gepland (iets met een afslag missen omdat er een steentje in mijn voorruit getikt is) rijd ik de parkeerplaats van het ziekenhuis op. Het is zo rond 08:15 als ik R. een appje stuurt. Hij vraagt of hij me op moet halen in de hal, dat is altijd wel fijn want dan hoef ik niet te zoeken. Ik neem plaats op een bankje en kijk ernaar uit om weer een geboorte vast te mogen leggen, de eerste na mijn eigen bevalling! Al snel hoor ik een "Hey!" en daar is R. al. Samen lopen we naar de afdeling waar E. ontspannen op bed ligt.

De klik die er via het videobellen ook was is er nog steeds. De sfeer is gemoedelijk en ontspannen ook al neemt de spanning m.b.t. de geboorte lichtelijk toe bij E. en R. Gezonde spanning weliswaar, want is het een jongetje of een meisje? Hoe zou het kindje eruit zien, veel of weinig haar en hoeveel zal het kindje wegen? Ze hebben de vorige
avond foto's van hun eigen babyfoto's gemaakt, zodat ze gelijk kunnen vergelijken. In het wiegje ligt een mooi setje eerste kleertjes klaar. Licht beige met terracotta, geschikt voor zowel een jongetje als een meisje. Ik start gelijk met documenteren en tussendoor praten we over vanalles en nog wat. Er wordt een echo gemaakt om te checken of het
kindje nog steeds in stuit ligt. Eigenlijk niet nodig want het koppie is heel duidelijk te voelen bovenin de buik. Zo duidelijk had ik het nog niet eerder gevoeld! En inderdaad, het kindje ligt nog precies hetzelfde. E. en R. kijken niet mee, voor de zekerheid. Straks is het geslacht ineens duidelijk zichtbaar, dat zou jammer zijn na het zolang vol te hebben gehouden! Het wordt dus een geplande keizersnede en deze staat gepland rond 10:00.

Omdat R. in dit ziekenhuis op de OK werkt wordt hij voorzien van wat inside information vanaf de operatiekamer. De operatie die ervoor plaatsvindt is een lastige en diezelfde operatie liep die keer ervoor 3 uur uit. Ook deze keer blijkt het lastig te gaan, 10 uur gaan we in ieder geval niet redden. E. en R. vertellen me over de achterdochtigheid en naïviteit van familieleden over de naderende bevalling en alle voorzorgsmaatregelen die genomen moesten worden. Het is gezellig en een lactatiekundige komt ook nog even langs om te vertellen over borstvoeding. Iets wat E. graag wil proberen. Dan rond 10:15 worden we ineens toch al op de hoogte gebracht dat E. al klaargemaakt kan worden. Het uitlopen viel dus heel erg mee! Ik pak nog gauw even een suikerwafel. R. vindt dat een goed idee en ook hij haalt uit zijn tas een suikerwafel. Niet afgesproken, wel grappig! E. plast nog even en krijgt dan een operatiejasje aan en een prachtig mutsje op. Daarna vertrekken we naar de holding. R. en ik kleden ons ook om. Anders dan in het MST krijg ik hier niet een heel pak aan wat over de kleding gaat maar een shirt en een broek en natuurlijk de bekende klompen en mutsje. Een mondkapje dragen we al i.v.m. de Coronamaatregelen. Als we weer bij E. zijn duurt het wachten lang. Het is zo gek om te beseffen dat je weet dat binnen nu en een uur je kindje op je borst ligt!

Dan is het eindelijk tijd om te vertrekken. Anders dan ik gewend ben mag ik er de hele tijd, samen met R., bij zijn. Zo ook bij het klaarmaken en het zetten van de ruggenprik. Iets waar E. erg tegenop zag, maar achteraf gelukkig heel erg mee viel! Ik krijg een mooi plekje toegewezen direct aan het voeteneinde. Dan gaat de operatie al snel van start. Ik zie R. soms over het gordijn heen spieken. Nog even en dan is het zo ver! Ik heb vaker een keizersnede gezien dus ik ken het verloop wel. Dit is wel de eerste keer dat ik ga zien hoe een kindje dat in stuit ligt middels een keizersnede geboren gaat worden. De baarmoeder wordt geopend en ik sta gereed. Het gordijn gaat omlaag en ik zie E. en R. aan de andere kant. Opeens hoor ik al gehuil terwijl ik het kindje nog niet eens goed gezien heb. Twee billetjes komen tevoorschijn en achterstevoren floept daar heel snel, al huilend, hun kindje uit de buik. Ik klik door en hoor dan dat het een meisje is! Om 11:16 wordt hun mooie dochter Y. geboren. Ze wordt nadat de navelstreng doorgeknipt is naar een tafel gebracht waar ze nagekeken wordt. R. komt er snel bij staan. Vanaf de zijkant kan E. ook meekijken. Wat een mooi koppie en gelijk zo alert!

De placenta is er ondertussen ook. Deze wordt ook nagekeken. Ik was al haast vergeten dat er wat bijzonders aan de hand was met deze placenta. Een placenta bilobata, het is duidelijk te zien. Bij een placenta bilobata is de placenta verdeeld in twee delen die worden verbonden door vaten die door de vliezen lopen. Als de vaten laag of langs de baarmoedermond liggen kan bij het natuurlijk of kunstmatig breken van de vliezen een bloeding ontstaan die levensbedreigend is voor het kind. De controles van Y. zijn klaar. Alles is helemaal goed en R. mag haar naar E. brengen. Ik maak snel wat foto's van een meer dan trotse vader die tussendoor ook door zijn collega's gefeliciteerd wordt. Ze wordt dan heerlijk bij E. neergelegd en de eerste gezinsfoto's worden gemaakt. Heerlijk genieten met z'n drieën, zo onwerkelijk. Ineens zijn jullie ouders en ligt er daar een prachtig mooi hummeltje! Er wordt gevraagd of E. zelf ook de placenta wil zien. Er wordt uitgelegd hoe Y. erin zat en wat er te zien is. Nadat E. weer gehecht is mogen we samen terug naar de holding. We gaan daar eerst naar een aparte ruimte waar gordijnen voor de ramen kunnen. Y. is al een tijdje bezig met zoeken en ze wordt aangelegd. Het duurt niet lang of ze drinkt voor het eerst wat slokjes. Ik kan zelf nog herinneren hoe dat voelde die eerste keer, en de blikken van E. wanneer het gebeurd spreken boekdelen. Zoveel kracht in zo'n kleintje verwacht je niet!

Het is even echt genieten voor ze. Ik ga me weer omkleden want ik loop nog in de operatie outfit. En ook R. kleedt zich even later weer om. Er worden nog wat controles bij E. gedaan en als alles er goed uit ziet mogen we weer terug naar de kamer waar we die ochtend ook begonnen waren. Hier drinkt Y. gewoon nog weer verder, en we zien dan dat ze ook al heeft gepoept! Ook dat werkt 😉 Er komen beschuiten met roze muisjes de kamer binnen op een plank met daarop de tekst: "Hoera! Een meisje!". Voor R. en E. is er ook wat te eten. Ze zijn benieuwd hoe hun familie zal reageren als blijkt dat Y. er opeens al is. Ze bekijken en vergelijken hun babyfoto's. Het is duidelijk dat Y. de neus van papa heeft, dat was E. gelijk al opgevallen. Terwijl ze lekker eten bekijk ik de foto's die ik al gemaakt heb én ik laat er een aantal zien. Wat zitten er weer prachtige en bijzondere beelden bij!!

Na het eten, als ook Y. klaar is met drinken, wordt ze gewogen. 3655 gram weegt ze. R. maakt haar schoon, die meconium plakt gelijk ook overal. Daarna krijgt ze haar eerste kleertjes aan. Ik zie een trotse papa en als ik naar E. kijk een hele trots mama. Ze keek met een verterende blik toe hoe R. hun dochter verzorgt en aankleed. R. knuffelt nog even lekker met Y. terwijl E. nog wat eet. Het is voor hen zo tijd om de familie in te gaan lichten, haar ouders mogen om 6 uur langskomen en op dit moment weten ze nog van niks!

Ik pak mijn spullen dan in en neem afscheid zodat ze in alle rust de familie kunnen (video)bellen. R. loopt nog even met mij mee, hij wil ook beschuit met muisjes naar zijn collega's brengen. Terwijl hij boven blijft loop ik de trap af naar de uitgang van het ziekenhuis. Wat een voldaan gevoel. De eerste bevalling na zelf voor de tweede keer mama te zijn geworden. Wat was het weer mooi, ik ben dankbaar dat ik dit mag doen!

Lieve E. en R., bedankt voor het vertrouwen in mij. Geniet van jullie prachtige dochter en van elkaar! Heel veel geluk, gezondheid en liefde gewenst 💖

Liefs,

Jaleesa