Geboorteverhaal Thygo - MST Enschede

Het geboorteverhaal van Thygo | 03-06-2022

Wanneer ik in januari bij een bevalling zit word ik geappt door Carlien. Ik ken haar al, ze hadden mij geboekt bij haar vorige zwangerschap maar hier mocht ik uiteindelijk door Corona niet bij zijn. Ze is opnieuw zwanger en wil me opnieuw graag boeken! En ik heb nog een plekje rondom haar uitgerekende datum. Helemaal leuk!!

Een paar weken voor de bevalling ga ik nog even bij haar langs om het één en ander door te nemen en voor de gezelligheid! Ook neem ik mijn nieuwe demo-albums mee om te bekijken. Ze voelt zich nog goed en ziet niet tegen de bevalling op. Fijn!

Op donderdag 2 juni krijgt Carlien om 19:00 een ballonnetje geplaatst. Ze heeft dan ongeveer 2/3 cm en om de tien minuten een harde buik. Ik heb het vermoeden dat het die nacht wel eens kan gaan doorzetten. We hebben 's avonds nog even contact maar het lijkt dat allemaal rustiger te zijn geworden. We spreken af dat ik er rond 07:15 ben als het die nacht niet doorzet en dat we 's ochtends nog even contact hebben. Ik ga op tijd slapen en wordt in de ochtend wakker rond een uur of 05:00. De rest slaapt nog maar ik ben klaarwakker. Ik blijf nog even liggen en iets over half 6 staan we op allemaal. Even lekker ontbijten en ik app ook Carlien om even te vragen hoe het gaat. Het is nog rustig en ze liggen nog op de kraamkamer. Naar verwachting gaan ze rond half 8 nog steeds de vliezen breken.

Rond 07:00 ben ik klaar om te vertrekken dus ik pols nog even hoe het gaat. Carlien appt me dat ze hun elk moment naar de verloskamers kunnen rijden om de vliezen te breken dus ik pak mijn fiets en fiets rustig richting het ziekenhuis. Onderweg ontvang ik een appje dat ze er nog niet zijn dus ik blijf voor het ziekenhuis even wachten. Het is lekker weer en voelt warmer aan dan de 12 graden die het nu zou zijn. Na een tijdje hoor ik dat ze nog steeds niet geweest zijn en omdat het maar een minuut of tien fietsen is besluiten we dat ik nog even terug naar huis fiets. Daar ontvang ik een appje dat ze ondertussen op verloskamer 7 zijn en nog eerst gaan ontbijten en daarna nog even aan de CTG gaat. Ik wacht het nog rustig even af. Dan iets voor half 10 appt Daniël me dat ze zo de vliezen gaan breken, voor mij het moment om weer op de fiets te stappen. Iets over half 10 loop ik dan de verloskamer binnen. Het vruchtwater was helder en alles gaat goed.

Ik start met het maken van foto's. Carlien moet nu eerst nog 30-60 minuten blijven liggen ivm het vruchtwater en mag daarna als alles goed is van bed. Rond half 11 worden de weeën steeds krachtiger. Carlien zegt dat ze even was vergeten hoe pijnlijk deze ook alweer zijn. We wachten op de verloskundige die zal kijken of ze van bed mag. Alles ziet er goed uit, er wordt een skippybal opgehaald waarop Carlien kan zitten en dan mag ze van bed. De bal wordt voor het bed geplaatst en de bedsteunen worden naar beneden gezet zodat Carlien ertussen kan zitten en achter- of voorover over het bed kan leunen terwijl ze op de bal zit. Dan moet ze plots overgeven, dit moest ze tijdens de vorige bevallingen ook dus dit kwam niet echt als een verrassing. Ze heeft voornamelijk last van rugweeën en deze zijn lastig op te vangen. Daniël masseert haar onderrug, dit biedt wel verlichting. Carlien is super gefocust en doet het geweldig! Af en toe zorgt Daniël voor een koud washandje en wanneer ze weer een wee krijgt geeft hij tegendruk in de onderrug. Een mooi team!

Om 11:30 druk ik voor Carlien op de bel. De weeën zijn erg krachtig en moeilijk op te vangen. Ze trekt de pijn niet meer en wil graag pijnbestrijding. Er wordt overlegd en er wordt gekozen om een morfinepompje aan te sluiten. Voordat ze deze aansluiten checken ze eerst de ontsluiting. Deze is gevorderd en ze zit nu al op 7 cm ontsluiting. De weeën volgen elkaar snel op en tussendoor wordt uitgelegd wat het pompje inhoudt. De baby vindt de rugligging niet zo prettig blijkt wanneer ze op bed ligt en dus wordt Carlien met behulp van het medisch personeel op haar zij gedraaid. Het is nu wachten op het pompje die hopelijk snel verlichting geeft zodat ze zich weer beter kan ontspannen. Om 12:08 wordt de morfinepomp aangesloten. Ze moesten hier even op wachten omdat de kleine het even niet zo leuk vond, maar nu is alles weer stabiel. Tijdens de weeën hoor ik Carlien iedere keer drukken op het pompje, maar deze geeft maar één kleine hoeveelheid af binnen drie minuten. Ze heeft in ieder geval een high gevoel dus het werkt! De weeën blijven erg krachtig en rond 12:20 komt de verloskundige binnen die haar vraagt om op haar andere zij te draaien. Ook het zuurstofgehalte in het bloed neemt wat af, maar is even later door een paar keer diep adem te halen weer op pijl.

Rond 12:45 wordt ze gekatheriseerd omdat ze alleen vlak voor de eerste ctg nog iets had geplast en verder niks. Dit kan er ook voor zorgen dat er letterlijk wat in de weg zit dus hopelijk maakt dit de weg voor hun kindje zo ook iets meer vrij. Bij elke wee daalt de hartslag van het kindje even en we horen hoe de gynaecoloog aan de telefoon bespreekt of dit te maken kan hebben met dat de navelstreng er toch tussen zou zijn gekomen. Zij heeft deze echter tijdens inwendig onderzoek niet gevoeld en het zou ook te maken kunnen hebben met de druk in de buik tijdens de weeën. Je hoort het hartje ook elke keer langzamer kloppen tijdens een wee, wat ook gewoon normaal kan zijn, en het zorgpersoneel heeft ons net met z'n drieën alleen gelaten op de kamer dus ze zullen zich wel geen directe zorgen maken. Een goed teken zeggen wij al tegen elkaar. Carlien heeft nog wel altijd moeite met het opvangen van de weeën: "Au, deze doet pijn gek!". Daniël blijft intussen haar onderrug masseren en houdt er een warme kruik tegenaan. Rond half 2 geeft Carlien aan dat ze er wel klaar mee is en naar huis wil. Maar dan moet er wel eerst een mooi jochie geboren worden. Haha! Rond 13:45 geeft ze aan dat ze denkt op 10 cm te zitten en de afgelopen drie keer al mee moest duwen/een persgevoel had. Ze komen voelen en het blijkt dat Carlien dan 9 cm ontsluiting heeft. Ze moet nog even op haar rechterzij liggen omdat vooral aan die kant nog een randje voelbaar is. Maar ze is er nu bijna!!

Eigenlijk ligt ze nog maar net op haar zij en dan zie ik de gynaecoloog naar de lamp grijpen. Ik kijk mee en een klein stukje van het hoofdje met haar is al zichtbaar! Carlien perst mee en heel voorzichtig wordt het hoofdje geboren. Ik kan prachtige beelden maken van het gezichtje. Wat mooi weer! Dan loop ik naar de zijkant omdat ze van die hoek ook graag foto's wilde, ook al zou Daniël door zijn gebroken sleutelbeen niet zelf het kindje aan kunnen pakken. De verpleegkundige en stagiair staan mij in de weg en ik kijk tussen hen door. Dan loop ik nog weer even terug, het kindje is wat blauw en de navelstreng zit om hem heen. Of hij ook om het nekje zat kon ik net niet meer zien. Ze halen hem eruit om 14:07 maar hij is vrij slap. Ik schiet natuurlijk door en besef me dat dit ook door de morfinepomp kan komen. Daarna loop ik weer naar de zijkant en leg ik vast hoe hij bij Carlien neergelegd wordt. Hij huilt een beetje, maar moet zichtbaar bijkomen. Datzelfde geldt ook voor Carlien, wat heeft ze het zwaar gehad. Van die langdurende en snel op elkaar volgende rugweeën, echt geen pretje!

Daniël en Carlien houden elkaar vast en kijken naar hun zoon. Er wordt gevraagd hoe hij heet. Thygo! Wat een leuke naam en wat een knap kereltje! Ondanks de wat matige start zie ik dat hij mij nu al met één oogje open in de gaten houdt. Terwijl Carlien rustig aan het bijkomen is blijft Daniël naast haar staan, hij houdt een washandje op haar hoofd. Hij kijkt trots naar haar én naar Thygo. Carlien krijgt dan een oxytocine shot om de geboorte van de placenta op gang te helpen. De taak is voor Daniël om de navelstreng door te knippen want deze is ondertussen uitgeklopt. "Nog even lachen naar de camera!" zegt de verpleegkundige, wat een leuk plaatje oplevert, haha! Niet veel later wordt dan ook de placenta geboren. Dan zie ik dat Thygo gekke bekken begint te trekken. Heerlijk ongecontroleerd gaat dat nog! Ondertussen houdt hij mij ook nog altijd goed in de gaten, af en toe flink scheel kijkend. De placenta wordt nagekeken en deze ziet er goed uit. Ook houden ze hem nog even omhoog om aan Carlien en Daniël te laten zien. Zij vinden de placenta maar zo-zo en deze mag dan daarna ook gelijk weg!

Het lijkt of Thygo begint te zoeken en Carlien legt hem aan. Wat een knappert is het toch ook, hij begint gelijk te drinken! Daniël pakt ranja en geeft tegelijkertijd Carlien ook te drinken, heel goed. Daarna maakt ook hij wat foto's met zijn telefoon en is het tijd om de eerste familie in te lichten over de geboorte van hun zoon. Er worden beschuitjes met blauwe muisjes gebracht en terwijl Thygo nog heerlijk ligt te drinken is het wachten op de eerste controles. Dit duurt echt ontzettend lang, een uur ongeveer horen we niks en zien we niemand. Later blijkt dat er veel vrouwen tegelijkertijd aan het bevallen waren al dan niet met de nodige complicaties erbij. Gelukkig is bij Carlien alles goed gegaan!

Dan komt er uiteindelijk een verpleegkundige die de eerste controles gaat doen. Thygo wordt als eerste gewogen. 3538 gram! Hij is 52 cm lang en hij doet het geweldig. Alles wordt rustig nagekeken, ook het gehemelte wordt gecheckt en hij trekt een vies gezicht. De borst van mama was toch beter dan die handschoen! Er wordt gekeken naar de loopreflex Maar Thygo heeft geen zin om te lopen, dat hoeft gelukkig ook niet. Daar is later nog tijd genoeg voor! Ik vraag aan de verpleegkundige of ze hem ook nog in de foetushouding wil houden, hier wilden ze graag een foto van. Hij ligt een beetje op zijn zij en stopt gelijk zijn voetje in zijn mond. Daniël vertelt dat hij dat tijdens de echo's ook steeds deed. Zo grappig dat hij dat in deze houding dan direct weer doet!

Helaas lukt het Daniël zelf niet door zijn gebroken sleutelbeen om Thygo aan te kleden. Dit wordt dus door de verpleegkundige gedaan terwijl Daniël wat foto's maakt en toekijkt. Carlien kan vanaf het bed ook meekijken hoe hij zijn eerste kleertjes aan krijgt! Daarna mag hij lekker even knuffelen met Daniël en maak ik de laatste beelden. Ik pak dan rustig mijn spullen in en neem afscheid van Carlien en Daniël. Binnenkort zie ik ze terug voor de kraamreportage!

Lieve Carlien en Daniël, dank jullie wel voor het vertrouwen in mij! Ik wens jullie alle liefde, geluk en gezondheid toe samen met Thygo, zijn grote broer en grote zussen! Wat een rijkdom!!

Liefs Jaleesa