Geboorteverhaal S. - Thuisbevalling Hengelo

Door Jaleesa Koelen op juli 21, 2020

Het geboorteverhaal van S. | 10-07-2020

Midden november ontvang ik een berichtje van Saar. Ik heb haar gezin in augustus gefotografeerd en ze zag mijn portfolio-oproep voor een geboortereportage. Op dat moment is Saar heel pril in verwachting en ze zou bij de aankomende bevalling heel graag goede foto's willen. De bevalling van hun eerste kindje verliep niet helemaal volgens plan. Het ging heel snel en allerlei omstandigheden zorgden voor een traumatische ervaring. 3 of 4 foto's die redelijk mislukt waren, was het enige dat ze hadden.

Na overlegd te hebben met Jeroen spreken we af om een kennismakingsgesprek in te plannen begin februari. Ook al kennen we elkaar al een beetje, zo'n gesprek is altijd heel fijn. Wensen en verwachtingen worden besproken en naderhand kan je er altijd nog van afzien. Aan het einde van het gesprek is het al duidelijk dat ze mij er heel graag bij willen hebben!

Ze zijn midden juli uitgerekend en we houden nauw contact. Omdat hun oudste eerder geboren was, verwachten ze dit kindje ook wat eerder. Ze hopen in ieder geval de 37 weken te halen. Dan komt het hele coronagebeuren tussendoor, wat ook weer voor spanning en onzekerheid zorgt. Mag ik er wel bij zijn? Dat wordt afwachten, meer kan je niet doen. Hoe dichter we de uitgerekende datum naderen, hoe groter de kans wordt dat ik er bij mag zijn. De opluchting is er dan ook wanneer dit bevestigd wordt.

De zwangerschap verloopt in grote lijnen best goed! De 37 weken zijn gehaald, wat superfijn is! Per 1 juli gaat het verlengde vaderschapsverlof in, dus dat is de volgende streefdatum. Ook deze wordt gehaald en vanaf nu mag het kindje ook wel echt komen. Het begint echt zwaarder te worden en ze zijn er zo aan toe! Mijn stand-by periode is ingegaan en elke nacht verwacht ik wakker gebeld te worden, maar steeds gebeurt het niet. De eerstvolgende zwangerschapscontrole staat dan weer gepland op 10 juli. We spreken elkaar de 9de en ze vertelt me dat ze er echt wel klaar voor de bevalling is. Ze hoopt dat ze haar willen strippen bij de controle morgen met 39.4 weken, maar via de telefoon had de verloskundige haar al verteld dat ze dat pas vanaf 40 weken doen. Ze gaat die avond op tijd slapen. Voordat ik zelf op bed ga, krijg ik de drang om mijn cameratas nog eens extra na te lopen. Hij staat al weken klaar, maar toch. Even voor de zekerheid. Alles zit er in. Accu's zijn opgeladen, ready to go!

Die nacht gaat opeens mijn telefoon om 00:55u. Ik zie 'Saar' staan en mijn hart slaat over. Ik ben direct klaarwakker en pak snel op. Het is Jeroen, Saar heeft regelmatig weeën. Het lijkt te zijn begonnen, maar zeker weten doen ze het niet. De vorige keer ging het supersnel, dus ik vraag of ik al moet komen. De verloskundige is ook gebeld en is er over een half uur. Jeroen spreekt af te bellen met een update als de verloskundige er is. Even later krijg ik weer wat appjes. De verloskundige had telefonisch aan Saar laten weten dat ik er over ongeveer een uur moest zijn, maar ze was zelf dus ook nog niet daar. Ik vroeg me even af wat wijsheid was, straks is het kindje er dan al! Of heeft ze nog helemaal geen ontsluiting? Toch belde Jeroen weer, dat Saar opeens een ontzettende druk had vanonder. Dat herkenden ze van de vorige bevalling. Het volgende woord was: persdrang! De verloskundige was er nog niet, maar ik had geen moment te verliezen en sprong snel in mijn auto. Om 01:42u app ik dat ik wegrijd. Het is een ritje van ongeveer een kwartier. Het is gelukkig rustig op de weg.

Op het moment dat ik Hengelo inrijd en nog ongeveer 5 minuten moet, gaat mijn telefoon. Het is Jeroen: "Ze heeft volledige ontsluiting en mag persen." Ik schreeuw min of meer iets in de trant van "Ojee, ik trap hem op z'n staart." Ik rijd flink door. In de auto pak ik mijn camera al uit de tas, zodat ik direct door kan lopen wanneer ik mijn auto pal voor de deur parkeer. Ik klop aan, Jeroen doet meteen open. "We zien het hoofdje al!" zegt hij. Ik loop door en daar staat Saar, voorover gebogen aan de eettafel. Ik zie een klein koppie vol haar en begin direct te fotograferen. Het is erg donker. De kraamzorg heeft een zaklampje bij en een paar lampen staan aan, maar het is uitdagend. Mijn apparatuur is lichtgevoelig, maar hoe minder licht er is, hoe lastiger het wordt. Om 01:57u, zo'n 2 minuten na mijn aankomst, wordt hun zoontje geboren! Welkom lieve, mooie S.

Saar pakt hem zelf aan en ik loop snel naar de andere kant. Prachtige beelden van Saar die S. in haar armen houdt en een trotse Jeroen naast haar! Staand bevallen, "als een giraffe!" zoals Saar het lachend zegt. Dan loopt ze langzaam naar de eettafel terwijl Jeroen haar ondersteunt. Via de stoel klimt ze erop, de matras ligt al klaar op tafel. Ze willen graag een halve lotusbevalling, dus de navelstreng wordt nog niet doorgeknipt. Terwijl S. op haar borst gelegd wordt, is het wachten op de placenta. Saar en Jeroen voelen beiden aan de navelstreng waar ze de hartslag kunnen voelen kloppen. Wat is dat bijzonder! De placenta is er nog niet, dus de verloskundige helpt iets mee. Niet veel later wordt de placenta geboren. Deze wordt gecontroleerd en dan laat de verloskundige zien hoe de placenta er, aan beide kanten, uitziet.

We horen hun oudste zoon, J. door de babyfoon huilen. Hij is wakker geworden door alle commotie en Jeroen haalt hem op. Daar is dan eindelijk zijn broertje! Mooi om te zien hoe hij naar de baby kijkt en... naar mij. Hij houdt me goed in de gaten! Saar knuffelt J. en J. aait voorzichtig zijn kleine broertje over zijn bolletje. De navelstreng is ondertussen uitgeklopt en S. wordt samen met de placenta op de onderlegger gelegd voor een bijzondere foto. Daarna wordt de navelstreng door Saar en Jeroen samen doorgeknipt. Voordat de controles uitgevoerd zullen worden, wordt S. bij Saar aangelegd. Hij hapt goed aan en een spiegel zorgt ervoor dat Saar goed kan meekijken.

Daarna is het tijd voor de controles en worden de reflexen getest. De loopreflex is weer superleuk om te zien, al heeft S. weinig zin om hier veel moeite voor te doen. S. wordt gewogen en blijkt niet zo klein als ze dachten, want met 3570 gram heeft hij een prima gewicht! De verloskundige laat daarna zien hoe S. al die tijd in de buik gezeten heeft, de zogenaamde foetushouding. Dan mag S. even heerlijk knuffelen met Jeroen op de bank zodat Saar een beschuitje kan eten en even kan douchen. Ondertussen is beste vriendin Noor gebeld want J. heeft boven moeite om weer in slaap te komen. Noor komt direct! Nadat Jeroen een tijdje heerlijk met S. op de bank heeft gelegen, is het tijd om hem aan te kleden. Altijd even wennen met die kleine frummeltjes, maar Jeroen doet het geweldig!

Dan is het voor mij ook tijd om afscheid te nemen en moe maar voldaan vertrek ik rond 04:00u weer naar Enschede.

Lieve Saar en Jeroen, bedankt voor jullie vertrouwen in mij om deze prachtige gebeurtenis vast te mogen leggen. Ik heb dit met alle liefde gedaan en ik hoop dat jullie nog vaak terug zullen kijken naar de foto's en het album. Dat jullie nog lang van deze blijvende herinnering kunnen genieten! J. zal een supertrotse en lieve grote broer zijn voor 'zijn' babybroertje S. Geniet van elkaar!

Liefs Jaleesa

Op 1 augustus 2019 leerden wij Jaleesa kennen. Een beginnende fotograaf en ze maakte prachtige foto's van ons gezin. Op een mooie buitenlocatie wist ze ons op beeld te vangen zoals we zijn. Ongedwongen foto's, maar echte momenten van ons gezin samen. We wisten toen al: bij haar gaan we vaker foto's laten maken. Het contact voelde goed, de foto's zijn prachtig, wat wil je nog meer?

Toen we een paar maanden later in verwachting bleken en Jaleesa toevallig een portfolio-oproep plaatste voor geboortefotografie, wisten wij direct dat we haar erbij wilden hebben. Desalniettemin hebben we toch een 'kennismakingsgesprek' gehad, om zo verwachtingen en wensen te kunnen delen met elkaar. Maar ook de geboorte van onze eerste zoon, want die verliep nogal vlot. Hierdoor ontstond bij mij de angst dat Jaleesa misschien niet op tijd zou zijn om de geboorte van ons tweede kindje vast te leggen. We hielden de gehele zwangerschap nauw contact, dat voelde erg prettig. Wensen werden gedeeld, ideeen voor foto's werden gedeeld. Toen was het moment daar in de nacht van 9 op 10 juli 2020. De bevalling verliep wederom erg snel, maar ze was er! Jaleesa was precies op tijd, want 2 minuten na haar komst werd onze tweede zoon geboren.

Als een ninja heeft ze zich verplaatst om ons heen, in ons huis. Ze was er, ik voelde haar bijzondere aanwezigheid. Maar toch was ze er niet, want onopgemerkt heeft ze vanuit alle hoeken prachtige beelden vast weten te leggen. Haar aanwezigheid was totaal niet storend voor ons of voor de andere aanwezigen (verloskundige en kraamzorg). Haar aanwezigheid gaf wel rust, want niemand anders hoefde zich bezig te houden met het maken van de foto's. Een paar uurtjes na de geboorte is Jaleesa huiswaarts gekeerd. Binnen aanzienlijke tijd kregen we al een kleine preview van de prachtige beelden en binnen anderhalve week hadden we mail met alle foto's. De beelden zijn prachtig, bijzonder en vooral: onbetaalbaar. Ik zie mezelf, mijn reactie op de geboorte van onze zoon. Ik zie mij man, zijn reactie op mij en zijn zoon. Ik zie emoties die ik anders nooit waar had kunnen nemen en dat doet me heel veel.

Na het bekijken van de beelden mochten we in overleg (echt alles gaat in goed overleg met Jaleesa, we voelden ons altijd gehoord en serieus genomen) beelden selecteren/aan laten passen voor gebruik in haar portfolio. Ook had ik nog een klein wensenlijstje om foto's iets bij te snijden of storende achtergronden weg te werken. Ze heeft gedaan wat ze kon, naar onze tevredenheid.

Allerliefste Jaleesa,
we komen woorden tekort om uit te drukken hoeveel waarde we hechten aan de beelden die je ons hebt gegeven. Een ding is zeker: we komen nog veel vaker bij jou terug om ons gezin vast te laten leggen, je levert fantastisch werk met de geweldige persoonlijkheid die je hebt. Bedankt!

Liefs,
Jeroen en Saar

Bekijk de slideshow hieronder!

© 2024 Jaleesa Koelen Fotografie | door TU-Design