Geboorteverhaal Rasmus - Enschede

Door Jaleesa Koelen op september 23, 2019

Het geboorteverhaal van Rasmus | 12-09-2019

De geboorte van hun eerste zoon ging razendsnel. Nog geen half uur nadat Natascha in het ziekenhuisbed lag was Thijmen er al. Ze verwachtte dus dat de tweede ook wat eerder zou komen en dat het wel eens erg snel kon gaan. Zo stond ik vanaf ongeveer 37 weken stand-by. Deze periode ging al in enkele dagen nadat ik voor het eerst contact heb gehad met Natascha.

Na enkele weken rond te hebben gelopen met 3cm ontsluiting, heel vervelende krampen en een paar keer loos alarm kreeg ik in de nacht van 11 op 12 september om 04:00 uur een appje van Natascha. "Ik durf je nog niet wakker te bellen, maar ik heb al twee uur lang weeën en wij gaan zo naar het ziekenhuis". Ik was op dat moment net wakker en voelde mij niet goed vanwege een opkomende borstontsteking. Maar mijn hart maakte een sprongetje en ging gelijk 10x sneller kloppen. Ik besloot maar direct op te staan, voor de zekerheid, mijn tas stond al weken ingepakt klaar. Ik vroeg haar mij te bellen wanneer er regelmatig weeën waren of wanneer ze op 5cm ontsluiting zat. In het ziekenhuis mocht Natascha aan de CTG. Het waren inderdaad weeën, goed nieuws! Even later werd gekeken hoe ver ze was, helaas nog niet veel meer dan 3 cm. Ze appte mij dat ze ze twee uur later opnieuw zouden kijken. Ik kroop toch nog maar even terug in bed. Het volgende appje ontving ik net iets meer dan twee uur later rond 07:40. "Het was minimaal qua ontsluiting, maar ze hebben mij gestript. Nu afwachten of de vliezen breken". Ondertussen wel 4 cm ontsluiting.. Wat ging het anders dan bij hun eerste, we hopen samen dat het snel door zal zetten. Ik besluit even te ontbijten. Ontbijt maar stevig, appt ze. "Ik gok het erop dat het vanmiddag gaat gebeuren!"

Om 09:48 ontving ik het verlossende appje "ping ping! Groen licht en 6cm ontsluiting!". Ik heb mijn spullen gepakt, ibuprofen geslikt vanwege mijn pijnlijke borst, en met een bonzend hart fietste ik naar het ziekenhuis. Om 10:03 liep ik het ziekenhuis binnen en nog geen kwartier na haar appje stapte ik de verloskamer in, nummer 7. Ik begroet Natascha en Wim en het verplegend personeel. Maak een kort praatje, vraag wat (voor mij) belangrijke dingen en ben er dan helemaal klaar voor. In het bedje ligt het eerste pakje al klaar. Nu werd het allemaal wel heel echt! Natascha werd weer aan de ctg gehangen zodat het hartje en de weeën goed in de gaten konden worden gehouden. Ze wilde eigenlijk niet liggen en had veel behoefte om rond te lopen. Even later mocht ze een douche nemen en begon het echte avontuur! Ze kreeg wat stevigere weeën en wat ook naar de rug trok. Dat was erg onprettig. De grote skippybal werd even later naar binnen gerold, misschien bood dit verlichting, maar het was niet echt een succes. Ze putfte de weeën rustig en gefocust weg. Wat deed ze dit goed zeg! Ik kon alleen maar vol bewondering kijken. Het bed werd helemaal omhoog gezet zodat ze hier goed op kon steunen. De weeën werden na een tijdje steeds sterker en er werd opnieuw gekeken of er al wat meer ontsluiting was. "Dat hoop ik toch wel, anders is dit allemaal voor niks!" grapte Natascha. Helaas was dit niet het geval, daarom werden de vliezen gebroken. Ze zag hier heel erg tegenop en de angst sloeg toe, de angst voor het onbekende en de eventuele pijn. Uiteindelijk voelde ze niks van het breken van de vliezen. De verloskundige vertrok daarna weer. Dit moment was de stilte voor de storm.

De verpleegkundige kwam langs en vertelde dat ze even ging lunchen en daarna bij haar kon blijven als ze dat fijn zou vinden. En als er iets was, gewoon bellen! Ze was nog maar net de deur uit of er kwam een flinke wee opzetten. Vertwijfeld vroeg Wim zich af of hij al moest bellen. Natascha had het idee dat ze moest persen maar dit leek toch weer wat weg te trekken. Niet lang daarna volgde de tweede wee. "Volgens mij moet ik toch persen.... Wim, BELLEN!!!" En wat voelde ze dit goed aan! De verpleegkundigen kwamen eraan en ook zij zagen dat dit het moment was. Ik had bedacht dat ik de geboorte zelf wilde fotograferen over de schouder van Natascha en ging alvast op 'mijn plek' staan. De verpleegkundige zei dat ik beter aan het voeteneinde kon gaan staan. En daar stond ik dan.. Mijn hart begon sneller te slaan. Alles ging razendsnel! Natascha mocht toen echt gaan persen en ik zag direct het hoofdje al! Wat bijzonder, die haartjes.. Door mijn camera zag ik alles gebeuren. Bij de derde keer persen werd het hoofdje al geboren. En heel kort daarna beviel Natascha van hun prachtige zoon die de naam Rasmus mag dragen. Ik voel een traan rollen en maak prachtige foto's van de geboorte en de eerste momenten samen!! De kamer was gevuld met liefde en de ouders werden gefeliciteerd door het medisch personeel.

De navelstreng werd doorgeknipt en daar lag hij dan. Een nieuw mensje, een nieuwe minibewoner van deze wereld!! Na het hechten, wat erg vervelend was, mocht Rasmus bij mama drinken. Het ging allemaal zo goed en vanzelfsprekend. Toen was het wachten op hun oudste, wat keek hij naar de geboorte van zijn kleine broertje uit. Samen met oma en de langverwachte Paw Patrol ballon (deze was door Natascha beloofd) kwam Thijmen binnen. Hij glunderde! "Mijn kleine broertje, hij is geboren! Hij is zooo mooi!" Thijmen mocht ook helpen bij het meten en wegen. Wat was hij trots! Ik fotografeerde deze momenten en de eerste controle door de arts. Rasmus scoorde 10/10. Hij werd aangekleed en mocht lekker met papa knuffelen terwijl Natascha genoot van een welverdiende douche. Ik pakte mijn spullen in en nam afscheid van dit mooie gezin met twee prachtige jongens!

Natascha en Wim, bedankt dat ik deze eerste geweldige ervaring bij jullie op mocht doen. Bedankt voor het vertrouwen in mij. Ik wens jullie alle liefde, geluk en gezondheid toe!

Liefs Jaleesa

Over de geboortereportage "Het is zooooooo mooi om dit te doen en te hebben! Je gaat veel vergeten en zo heb je altijd iets om naar terug te kijken. Jaleesa is echt tijdens de bevalling onzichtbaar geweest voor mij en heeft alles mooi en puur weten vast te leggen. Ben eeuwig dankbaar <3! Bekijk de slideshow hieronder!

© 2024 Jaleesa Koelen Fotografie | door TU-Design