Geboorteverhaal Micha - Race tegen de klok in Emmen

Door Jaleesa Koelen op oktober 17, 2022

Het geboorteverhaal van Micha | 26 augustus 2022

Op 23 augustus krijg ik na de controle bij de verloskundige een appje. Femke heeft 1 cm ontsluiting en is gestript. Fijn dat ze me dit laten weten want het zou zomaar eens kunnen gaan doorzetten! Verder blijft het uiteindelijk rustig die dag. En ook de 24e kabbelt voorbij. Op 25 augustus krijg ik om 06:30 een appje van Femke. Sinds half 5 is het flink aan het rommelen. Ze gaat nog proberen wat te rusten en zal me op de hoogte houden. Iets voor half 9 laat ze weten dat rusten niet meer lukte en de verloskundige onderweg is. Spannend! Een half uur later blijkt dat ze een ruime 1 cm is, de start is gemaakt. Ze is opnieuw gestript in de hoop dat het doorzet.

Rond 14 uur appt ze dat ze onregelmatige weeën heeft waardoor ze even gaat proberen te slapen. Wanneer het regelmatiger wordt belt ze de verloskundige weer. Een aantal uur later om half 5 zit Femke nog steeds op anderhalve centimeter ontsluiting. De baarmoedermond was wel goed plat. Rond 20:00 komt de verloskundige weer en dan wordt besproken hoe ze de nacht in zullen gaan.

Om 19:34 appt Robin mij. Femke gaat nog even proberen te slapen omdat de verloskundige bang is dat ze het anders niet vol zal houden. Om 21:00 wordt er nog even gecheckt hoe het er dan voor staat. Het kan zijn dat ze naar het ziekenhuis gaat om slaapmedicatie te krijgen om hopelijk de latente fase door te slapen en in de ochtend weer terug naar huis te kunnen. Om 22:30 hoor ik dat Femke inderdaad in het ziekenhuis is en dat Robin haar als alles goed gaat de volgende ochtend weer ophaalt. De volgende ochtend om 10:21 volgt er weer een appje met helaas slecht nieuws. Het nachtje ziekenhuis was geen succes. Om 03:00 is Robin weer naar haar toe gegaan omdat de slaapmedicatie niks deed. Om 05:00 zijn ze naar huis gegaan en om 08:30 kwam de verloskundige weer. Op haar advies krijgt Femke een ruggenprik wat betekent dat de gewenste thuisbevalling helaas niet door zal gaan. Voor Femke is deze beslissing nu het beste. Het is niet anders. Ze heeft nu nog maar 2 cm dus het vordert ook niet echt. Ik wacht rustig af.

Iets over half 5 app ik dan toch maar, omdat ik niks meer gehoord had. Om dat moment heeft ze 4-5 cm en is erg misselijk. Ik denk dat het slim is mij gelijk te bellen als ze op 6 cm zit, het kan toch ineens snel gaan. De verloskundige gaf ook aan mij te bellen bij 6/7 cm. Femke krijgt nu ook weeënopwekkers. Om 16:57 eindigt dat gesprek. 42 minuten later appt Robin me, het gaat ineens heel erg snel, ze zit op 8 cm. Ik schrik me een ongeluk en spring direct in de auto. Om 18:47 app ik dat ik nog 10 minuten moet rijden en om 18:58 sta ik in de lift. Geen reactie, da's goed lijkt me. Ik ben op tijd!

Ik haast me naar verloskamer 1 maar nog voordat ik de deur open kan doen hoor ik gehuil. Van een baby. De moed zakt me in de schoenen en wanneer ik de deur open hoor ik dat het uit die kamer komt. 6 minuten voor mijn aankomst om 18:51 is hun mooie zoon Micha geboren. Blij dat het uiteindelijk goed gegaan is maar wat balen dat ik het niet heb kunnen redden. Micha ligt bij Femke op de borst. Aan de ene kant staat een zichtbaar geëmotioneerde Robin, aan de andere kant haar moeder. Ik pak mijn camera en begin gelijk met fotograferen. Al vrij snel wordt dan de placenta geboren waar ik een prachtig beeld van kan maken! Daarna moet Femke nog gehecht wordt. Ik maak wat mooie beelden van Robin en Femke, samen met hun zoontje. Ook deze eerste momenten samen zijn zo mooi! Er worden beschuitjes met blauwe muisjes binnen gebracht. Er ligt ook een klein knuffelkonijntje bij voor Micha. Hij lijkt dat wat last van slijm te hebben en de verpleegkundige tilt hem even op zodat hij gaat huilen. Dit gebeurd inderdaad, waarop Femke zelf ook een traantje moet laten. Liefdevol veegt Robin deze weg. Wat een ontzettend lange dagen waren dit voor hen, en wat een gek en snel einde. Micha ligt dicht met zijn gezichtje tegen Femkes gezicht aan. Ze wrijft er langs: "wat ben je lekker zacht!"

Femke is ondertussen gehecht en het is tijd voor de eerste controles. Hieruit blijkt dat ze zich toch wat zorgen maken mbt de ademhaling van Micha. En neusvleugelt een beetje en de borstkas deukt wat in bij de snelle ademhaling. Verder ziet alles er goed uit maar ze willen we even het zuurstofgehalte in het bloed meten. Dit is niet heel slecht maar ook niet zoals het moet wezen. Daarom zal even later de kinderarts ook nog even komen om hem te beoordelen. Micha wordt gewogen, hij weegt 3615 gram. Robin staat er de hele tijd naast en kijkt trots en liefdevol naar zijn zoon. Af en toe houdt hij zijn handje even vast. Hij checkt of alle vingers en teentjes er aan zitten. Het valt me op dat Micha erg alert is. Met open oogjes volgt hij mij en kijkt hij Robin aan. Wat is dat prachtig om te zien! Femkes moeder maakt nog wat foto's met haar telefoon en geniet zichtbaar van haar kleinzoon. Wat een liefde in deze kamer. De kinderarts komt dan binnen. Hij luistert naar het hartje en kijkt hem na, ze willen over een half uur nog weer even het zuurstofgehalte meten. Er zijn nog steeds wat zorgen over hem.

In de tussentijd mag hij weer lekker bij Femke liggen waar hij wordt aangelegd. Niet veel later komt de vader van Femke binnen. Ook hij wil zijn kleinzoon natuurlijk bewonderen. Prachtig om te zien hoe trots hij kijkt. Hij blijft maar even en wanneer hij vertrokken is wordt Micha opnieuw nagekeken en checken ze het zuurstofgehalte. Dit blijkt nog niet op en top te zijn. Ze probeert hem in de foetushouding te houden maar Micha wil volgens mij vooral lekker liggen. De rest wordt nagekeken en op het snelle ademen, neusvleugelen en het ingedrukte borstkast je na ziet alles er goed uit. Omdat ze zicht toch wat zorgen maken zal Micha straks toch even worden opgenomen zodat ze hem goed in de gaten kunnen houden. Femke vraagt aan Robin of zijn ouders ook nog even langs willen komen. Niet te lang, gewoon even spieken haha. Niet veel later komen zij aan, ze feliciteren Femke en Robin en bekijken Micha. Al die trotse opa's en oma's, zo mooi! Wanneer zij weer vertrekken wordt Micha opgehaald met de couveuse. Ik loop samen met Robin mee om daar nog wat beelden te maken. Daarna neem ik afscheid van Robin en loop naar verloskamer 1 waar Femke nog is. Ook van haar neem ik afscheid waarna ik mijn spullen in pak. Dan loop ik terug naar de parkeerplaats. Bij de ingang kom ik haar zus nog tegen die net onderweg is naar haar. Aangekomen bij de auto maak ik nog een laatste foto van het ziekenhuis wat er beste sfeervol uit ziet in het donker. Daarna stap ik in en rij ik terug naar Enschede.

Lieve Femke en Robin, ik wens jullie samen met de kleine Micha alle liefde, geluk en gezondheid toe. Geniet van elkaar!!❤️

Liefs Jaleesa

© 2024 Jaleesa Koelen Fotografie | door TU-Design