Geboorteverhaal Mees - Een snelle thuisbevalling in bad Zwolle

Door Jaleesa Koelen op september 1, 2022

Het geboorteverhaal van Mees | 13 augustus 2022

Het is 13 augustus en rond 10/11 uur begint het wat te rommelen bij Sandra. Om 12:08 stuurt ze mij een appje. Het lijken lichte weeën te zijn, zo om de 5-10 min. Rond 14 uur is de verloskundige geweest en heeft Sandra zo'n 1 cm ontsluiting. Nog geen actie dus!

Ik ben net aan het editwerk begonnen met de reportage van de vorige bevalling bezig als mijn om 15:29 telefoon gaat. Het is Arie, de man van Sandra. Ze zit op 3 cm en het bad loopt vol. De verloskundige gaat niet meer weg en ze verwachten wel dat het snel zal gaan. Ik maak me klaar en stap niet heel veel later in mijn auto richting Zwolle. Met zo'n 32 graden buiten geen lolletje maar gelukkig heb ik airco!

Iets voor 5 kom ik aan. Arie doet open en Sandra zit in bad de weeën op te vangen. Deze zijn al behoorlijk krachtig, wat doet ze het goed. De verloskundige Elise en de kraamzorg Hennie zijn er en het is lekker broeierig binnen. Dat eerste half uur merk ik dat de weeën elkaar sneller opvolgen en steeds krachtiger worden. Arie zit bij haar en houdt haar hand stevig vast. Hij wijkt geen moment van haar zijde, dit teamwork blijft prachtig om te zien! Samen doen ze het fantastisch, eigenlijk hebben ze op dit moment niemand nodig. Af en toe luistert Elise even naar het hartje. Op een gegeven moment vraagt Sandra naar wat de meerwaarde van het breken van de vliezen ook alweer zou zijn. Elise had een tijdje ervoor aangegeven dat dit 1 van de opties zou kunnen zijn. Ze geeft aan dat er niet echt risico's zijn en dat het gemiddeld de duur van de bevalling met een uur zou verkorten. Ze twijfelt en wacht nog even af. Om 17:26 geeft ze aan dat ze toch wel wil dat de vliezen gebroken worden. Hiervoor moet ze uit bad en op de matras komen liggen. Ze vangt nog even een flinke wee op voordat ze eruit stapt. Ze gaat op de matras liggen waar 2 weeën weer heel snel achter elkaar volgen. De verloskundige legt uit hoe het breken van de vliezen in z'n werk gaat en voelt daarna bij de volgende wee mee. Daarna worden ook de vliezen gebroken. Op dat moment heeft ze ongeveer 7 cm maar het gaat heel snel. Er volgen opnieuw twee weeën en je ziet de wanhoop bij Sandra. Het is duidelijk dat dit niet lang meer duurt en ik vraag me af of ze het bad nog wel zal halen. Met moeite stapt ze dan terug het bad in. Ik geef mijn lampje nog snel aan de kraamzorg die hem in bad ligt en dan opeens is ie er gewoon al!! Wauw! 1 minuut nadat ze terug in bad stapte werd om 17:37 Mees geboren. Ze pakt hem zelf aan en houdt hem nog even onder water voordat ze hem rustig het water uit haalt. Eigenlijk snap ik er helemaal niks van, ze zat net weer in het water en hup!

Wat ging het snel en wat deed ze het goed!! Emotie bij Arie die vol bewondering naar Sandra en Mees kijkt. Na een tijdje begint hij zachtjes te huilen, maar heel even en kort. Hij is zo rustig en kalm. Wat prachtig om te zien weer. Na de geboorte blijft ze even in het bad zitten samen met Mees. Lekker samen bijkomen.. Wat een liefde in deze veel te warme kamer. Eigenlijk is een hittegolf niet echt een geschikte periode voor dit soort activiteiten. Maar wauw!!! Na een tijdje besluiten ze dat Sandra het bad beter uit kan komen zodat de placenta op het matras geboren kan worden. Met de ondersteuning van Elise en Arie stapt Sandra het bad uit en gaat op het matras liggen. Mees bij haar op de borst. Elise trekt zachtjes aan de navelstreng om te kijken of de placenta los wil laten. Ze zegt tegen Sandra dat ze wat mee mag drukken. Deze komt niet gelijk los. Ze wachten even en besluiten dan vast de navelstreng door te knippen. Sandra houdt de navelstreng vast en voelt dat deze uitgeklopt is. Arie mag hem dan doorknippen en dit ging ongeveer net zo snel als de geboorte zelf. Maar het moment staat op beeld! Vlak daarna wordt alsnog de placenta geboren. Elise kijkt hem na, alles ziet er goed uit. Daarna laat ze de placenta aan Sandra en Arie zien. Ze hoeven deze verder niet te bewaren dus hij kan weg. Dan is het helaas tijd om de schade te bekijken, niet zo tof. Denk je alles gehad te hebben.. Elise zet een lampje op haar hoofd zodat ze het goed kan bekijken, net zo'n mijnwerker. Sandra moet erom lachen. Ze moet helaas wel gehecht worden maar dit kan gelukkig gewoon thuis. Met de hand van Arie stevig vast en Mees op haar borst moet het goedkomen. En gelukkig duurt het hechten niet heel lang.

Het lijkt dan alsof Mees wat aan het zoeken is en Sandra wil kijken of het lukt hem aan te leggen. Hennie helpt haar hierbij. Na een tijdje proberen blijkt het Mees nog niet helemaal te lukken. Daarom mag hij even lekker met papa knuffelen, wat hij helemaal niet erg vindt! Met de hand probeert Sandra dan wat druppeltjes af te kolven en Hennie vangt dit op op een lepeltje. Zo kan Mees die eerste gezonde druppels, niet voor niks liquid gold genoemd, toch binnen krijgen. Wat fijn dat dit ook inderdaad lukt!! Sandra kolft nog een beetje af en daarna is het voor nu ook even goed. Ze heeft uiteraard trek gekregen en terwijl ze een banaan eet steekt ze een duim naar mij op! Heerlijk! Daarna mag Mees weer lekker bij haar liggen en worden de eerste familieleden/vrienden ingelicht. Ze legt Mees nog weer even aan omdat hij nog zoekt en dan hapt hij opeens toch goed aan! Na een minuut of tien stopt hij en is het tijd voor de eerste controles.

Alles ziet er op en top uit en ook de reflexen werken prima! Zelfs tijdens de loopreflex laat Mees zijn eerste stapjes zien. Zo schattig is dat altijd! Mees wordt gewogen, hij weegt 3520 gram, meten doen ze niet altijd. Al tijdens het kennismakingsgesprek lieten ze me een prachtige foto in hun woonkamer zien van de oudste in de foetushouding. Ze willen er graag een soortgelijke foto van Mees naast. Arie wil hem zelf graag zo vasthouden en met de hulp van Elise lukt dit geweldig. Ik kan prachtige beelden maken van deze bekende houding, zo zat Mees kort hiervoor nog warm en veilig in de buik. En nu is hij hier, het blijft bijzonder! Eigenlijk wilden ze ook graag een foto van hem in zijn eerste pakje maar nadat hij zijn luier aan heeft en nog even bij Sandra kan drinken en liggen, ligt hij daar zo heerlijk.. We besluiten dit niet te willen verstoren en laten hem heerlijk bij zijn geweldige mama liggen!

Ik maak dan de laatste beelden en pak dan rustig mijn spullen bij elkaar. Het was een prachtige maar warme zomerdag. Met 28 graden binnen heerlijk voor Mees maar flink zweten voor ons!

Lieve Sandra en Arie, dank jullie wel voor het vertrouwen in mij. Met veel liefde heb ik de reportage gemaakt en ik hoop dat jullie nog vaak vol liefde naar de beelden terug zullen kijken. Digitaal en straks ook in het album! Ik wens jullie alle liefde, geluk en gezondheid toe. Met Mees en zijn grote broer Max. Geniet!

Liefs Jaleesa

© 2024 Jaleesa Koelen Fotografie | door TU-Design