Geboorteverhaal M - Enschede

Het geboorteverhaal van M | 15-01-2022

De ouders hebben aangegeven dat de namen niet voluit gebruikt mogen worden en er geen beelden gedeeld mogen worden. Uiteraard wordt deze wens altijd gerespecteerd!

Ik krijg op 29 juni 2021 een mailtje van M. Ze willen net als bij hun eerste de geboorte van hun kindje graag vast laten leggen. Ik heb rondom de uitgerekende datum (21 januari) nog ruimte, ik wil die maand maar 1 geboorte aannemen en zij is er mooi op tijd bij. Niet veel later plannen we het kennismakingsgesprek in en het klikte van beide kanten heel goed! Ze willen mij graag bij de geboorte aanwezig hebben, leuk!

We hebben gedurende de maanden af en toe contact. Na de geslachtsbepaling laat ze mij weten dat ze opnieuw een meisje verwachten, wat mooi. Verder gebeurd er niet veel spannends. Ze wil graag thuis in bad bevallen, iets wat ik alleen maar toe kan juichen. Aan het eind wordt de zwangerschap steeds zwaarder. Ze blijft wanneer ze de 38 weken gepasseerd is een nachtje in het ziekenhuis zodat ze tot rust kan komen. Even later vertelt ze me dat een inleiding in het ziekenhuis tot de mogelijkheden zal horen, ze is er ondertussen behoorlijk klaar mee.

Op 14 januari gaat 's middags mijn telefoon. Het is M. "Nog geen bevalling hoor! Heb je het morgen druk?" Ik begrijp haar eerst nog niet helemaal en zeg ehhh ja ik heb nog wel een shoot staan.. En dan valt het kwartje. Word je ingeleid vraag ik.. "Ja, ze hebben wel weer geprobeerd te strippen, bij de gynaecoloog. Ze konden de haartjes ook al goed voelen, maar als het niet doorzet moet ik morgenochtend bellen!". Spannend! We spreken af dat we nauw contact houden en ik licht mijn klant in dat de zwangerschapsreportage die de dag erop op de planning staat waarschijnlijk komt te vervallen. Later die avond bedenk ik me nog dat zij het bevalbad wat ze gehuurd heb ook mee kunnen nemen, dan ben je niet afhankelijk van de beschikbaarheid van het bad van het MST.

Die nacht blijft het rustig en de volgende ochtend melden zij zich al vroeg voor de inleiding. Het blijft lang vrij rustig, er zijn wel weeën maar het zet nog niet echt door. De bevalling van hun eerste duurde erg lang, het zou nu zomaar ook een tijdje kunnen duren. Ik plan de dag verder niks in en wacht op het telefoontje. Tussendoor heb ik wat appcontact.

Rond 12:50 appt M. dat ik er rekening mee moet houden dat ik er over een uurtje ongeveer wel eens zou kunnen zijn. Fijn dat ze een inschatting geeft, ik ben dan net een kopje koffie aan het drinken en eet nog snel twee boterhammen. Rond 13:50 hoor ik niet gelijk iets dus ik app even hoe het gaat. Ze heeft dan 3 cm ontsluiting en ze geven aan dat ik rond 15:10 wel kan vertrekken richting het ziekenhuis. De weeën worden ook wat heftiger. Ik speel nog even met de kindjes en rond 15:10 stap ik op de fiets. Ik merk dat mijn conditie te vergelijken is met een stoeptegel en puffend kom ik zo'n 13 min later bij het ziekenhuis aan. Ik loop richting verloskamer 6.

Wanneer ik binnenkom is de kamer leeg. Ik kijk voorzichtig om het hoekje van de badkamer en daar ligt M. in het ligbad. Ze zucht de weeën gefocust weg. Ik doe mijn jas en vestje uit want ik heb het direct bloedheet. Daarna begin ik met de eerste beelden. M. in het bad en W. aan haar zijde. Er staat rustige muziek op, ze houden elkaars handen vast. Om 15:48 wordt M. weer getoucheerd. Ze mag hiervoor in bad blijven liggen, wat erg prettig is. Ondertussen zucht ze de weeën die komen supergefocust weg. Ze zit nu op 4 cm. De actieve fase zit er nu aan te komen. Ze leggen haar aan de CTG om haar voor een half uurtje in de gaten te kunnen houden. Daarna worden we voorzien van wat te drinken en wordt er gevraagd of W. vast de kleertjes klaar wil leggen. Wellicht wat te vroeg maar aangezien het nu nog rustig is is dit wel een goed moment. Ik hoor ze overleggen over welke maat ze klaar moeten leggen. Dat is natuurlijk ook altijd naar afwachten.

De weeën volgen elkaar nu wat sneller op heb ik het idee. Tussendoor is er nog ruimte voor een grapje. W. legt zijn telefoon aan de lader en daarna legt hij de kleertjes naast aan aankleedkussen. Vervolgens zie ik hem zoeken en de telefoon van M. op pakken, ik vertel hem maar gauw dat hij die net zelf aan de lader heeft gelegd.. 😉 W. en M. lachen en hij gaat weer naast haar zitten, het is een lange dag voor ze. Ik hoor hoe W. haar bemoedigend toespreekt. M. zucht de weeën fantastisch weg en hij telt steeds langzaam mee. Ze doet het samen fantastisch, wat een geweldig team! Rond half 5 volgen de weeën zich steeds sneller op.. Ik merk dat het echt zwaarder begint te worden nu. De actieve fase is begonnen. De CTG zag er helemaal goed uit dus deze kan weer worden afgekoppeld.

De weeën volgen elkaar steeds sneller op en ze worden telkens heftiger. Maar M. én W. doen het fantastisch!! Rond 5 uur zit er steeds maar 1-2 minuten tussen de alsmaar heftiger wordende weeën. W. wijkt niet van haar zijde, houdt haar hand vast en blijft tegen haar praten. Tussendoor lukt het nog goed om op adem te komen, ze pakt de rust die ze nodig heeft om zich voor te bereiden op de volgende wee. De pijn is intens en het is bewonderenswaardig hoe goed ze ze weg blijft puffen. Rond 17:45 zal ze opnieuw worden getoucheerd, ik schat dat ze al rond de 7 à 8 cm zit zonder dat ze het in de gaten hebben. Zij hopen op de 5 te zitten. Natuurlijk zeg ik dit nog niet hardop, wie weet zit ik er helemaal naast en dan werkt eventueel slechter nieuws dan 7/8 cm enkel tegen. Fingers crossed. "Ik kan niet meer!" Zegt M. "Kutbevalling!" W. drukt even later op de pieper, ik kreeg niet helemaal mee wat M. ervoor zei. Wanneer de verpleegkundige binnenkomt vraagt W. om een morfinepomp. Ze trekt het echt niet meer. Dit is mogelijk maar ze moet dan natuurlijk wel uit het bad. Er wordt eerst nog gekeken zo op hoeveel cm ze zit. W. denkt nog steeds dat ze maar een beetje opgeschoten is, "we zijn zeker op de helft" zegt hij tegen haar. Dan komt de verloskundige gelukkig binnen. Het verlossende woord komt eraan. Ze gaat toucheren en M. blijkt helaas toch nog maar 4/5 cm te hebben. Dit is best een domper.

Iets voor 6 stapt ze dan uit bad. Ze moest een tijdje terug al plassen en gaat daarom eerst naar het toilet. Een lege blaas is ook bevorderlijk dus hopelijk helpen alle kleine beetjes. Wanneer ze dan op bed ligt kan het infuus voor de morfinepomp geprikt worden. Het gaat niet makkelijk met het plaatsen van het infuus. Ze proberen het twee keer, maar het lukt helaas niet. Er wordt dan besloten om het bij in het andere infuus van de weeënopwekkers in te laten stromen. Zo deden ze dit eerder ook, daarom gaan ze ervan uit dat dit ook nu geen idee zal zijn. M. trilt steeds meer en heeft het zwaar. De verpleging dimt de lichten en de weeënopwekkers worden wat opgeschroefd. Hopelijk draagt dit bij aan de ontsluiting. Rond 7 uur heeft ze elke twee minuten een hele krachtige wee, dat ziet er goed uit. W. is ontzettend trots op haar en blijft continu tegen haar praten, aanmoedigen en houdt haar vast. Ondertussen neemt hij hapjes van een maaltijdsalade.

Om 19:10 geeft M. aan dat er steeds meer druk op de onderkant lijkt te komen, tijdens een bevalling is dit altijd goed nieuws. Om half 8 gaan ze weer even checken hoe ver de ontsluiting gevorderd is. De verpleegkundige haalt de verloskundige al iets voor half 8 op, want het lijkt nu echt snel te gaan. De ontsluiting wordt dan gecheckt. Volledige ontsluiting! M. mag gaan persen. Al heel snel is een stukje van het hoofdje met haartjes daarop zichtbaar. W. kijkt mee, hij moedigt haar aan. De verloskundige vraagt of M. het wil voelen, maar dat wil ze liever niet. Vooraf had ik al even gevraagd of de verloskundige mij zou willen aangeven welke kant het gezichtje opdraait zodat ik daar goede foto's van kan maken. Het hoofdje staat nu en ze verteld me aan welke kant ik moet staan. M. geeft alles en daar wordt dan het hoofdje echt geboren, een klein mooi gezichtje kijkt mijn kant uit. Nog één keer en hun dochter wordt geboren. W. wordt nog gevraagd of hij handschoenen aan wil om haar aan te pakken maar hij vindt dit natuurlijk niet nodig! Hij pakt haar dan aan wanneer M. nog een laatste keer perst. Tilt haar voorzichtig op en legt haar bij M. op de borst. M. kan het haast niet geloven: "Ze is er?! Ze is er echt! Het is gelukt!!!". Ik zie tranen over de wangen van W. lopen, hij kijkt vertederend naar M. en hun dochter. M. is geboren om 19:42 en ze hebben het fantastisch gedaan!

De navelstreng laten ze uitkloppen terwijl M. heerlijk bij haar mama op de borst ligt. Zodra de navelstreng uitgeklopt is mag W. deze doorknippen, er wordt een cordring omheen gedaan. W.'s tranen blijven steeds stromen, en M. lijkt het nog niet goed te beseffen. Maar ze is er echt, wat een prachtig wondertje! Niet heel veel later wordt de placenta ook geboren. Deze ziet er goed uit. De verloskundige laat hem aan de W. en M. zien en geeft uitleg. De verpleegkundige maakt een foto met hun telefoon en daarna mag M. proberen te drinken. Zo natuurlijk als dat het gaat hapt ze eigenlijk gelijk best goed aan en begint te drinken. W. naast haar bij het bed, samen kijkend en genietend van hun dochter. Nadat ze een tijdje gedronken heeft wordt M. gewogen en gemeten. Ze weegt 3264 gram en is 48 centimeter. De verpleegkundige houdt haar nog even in de foetushouding wat altijd prachtige beelden oplevert!

Nu mag M. even heerlijk huid op huid bij W. We wachten op de verloskundige voor de eerste controles. Het is altijd mooi om ook hiervan foto's te maken. Allerlei verschillende reflexen worden getest en M. wordt rustig nagekeken. Alles ziet er helemaal geweldig uit! W. mag haar zo aankleden maar hij tikt me opeens aan. Hij wijst naar M. die in slaap is gevallen. Helemaal op! Het jurkje wat M. aan mag hebben ze in twee maten bij, maar zelf maat 56 pakt superklein uit! De verpleegkundige helpt bij het aankleden, want met zo'n klein jurkje is het helemaal een gefriemel maar het lukt. En het staat haar fantastisch!

Als ze daarna nog dorst lijkt te hebben en M. weer wakker is mag ze nog even heerlijk bij haar drinken. Ik maak de laatste foto's en pak dan mijn spullen in. Zo kunnen zij heerlijk met zijn drietjes in hun bubbel genieten! Ik neem afscheid en loop door het, nog altijd verlaten, ziekenhuis richting de uitgang op zoek naar mijn fiets!

Lieve M. en W., heel erg bedankt voor jullie vertrouwen in mij. Ik wens jullie alle liefde, geluk en gezondheid toe met M. en grote zus R!

Tot snel!

Liefs Jaleesa