Geboorteverhaal Louis - Een mooie bevalling onder de kerstlampjes in Enschede

Door Jaleesa Koelen op maart 2, 2023

Het geboorteverhaal van Louis | 6 januari 2023

In de warme zomer van 2022 krijg ik een mailtje van Femke. Ze wil heel graag de bevalling van haar tweede kindje vast laten leggen en zou graag een kennismakingsgesprek in willen plannen. Ze is uitgerekend op 27 december. Een lastige periode omdat er twee dagen rondom die datum zijn waarop ik niet wil werken. Eerste Kerstdag en Oudejaarsdag. Gelukkig heb ik snel een back-up kunnen regelen die die dagen voor mij klaar wil staan en we plannen de kennismaking in.

Het is een heel warm en fijn gesprek en de klik is voelbaar. Ze willen heel graag dat ik de bevalling zal fotograferen en we hopen dan ook dat ze niet op Eerste Kerstdag of Oudejaarsdag zal bevallen. De weken voor haar uitgerekende datum hebben we wat vaker contact. Alles ziet er goed uit en het blijft rustig. Eerste Kerstdag gaat voorbij zonder appjes of telefoontjes dat er een bevalling begonnen is. De dagen erna rommelt het af en toe licht maar niet noemenswaardig. De uitgerekende datum gaat Femke voorbij en dan volgt Oudejaarsdag. Wij vinden het beide superspannend! Vooral tussen 15:00-01:30 hoop ik niet gebeld te worden. Ik wil er zo graag zelf bij zijn! Femke vindt het ook ontzettend spannend maar het blijft uiteindelijk rustig. Gelukkig!! Ook de dagen erna blijft het rustig. We appen af en toe en Femke zegt nog tegen mij dat ze de kerstversiering al in de vluchttas had zitten. Ik zeg haar dat dat alsnog wel mooi staat, van die lampjes tijdens de bevalling. Ze wilde ze sowieso op gaan hangen!

In de nacht van 5 op 6 januari gaat mijn telefoon. Het is Femke, de bevalling is wel begonnen. Ze heeft redelijk frequent weeën en ze vertrekken na een kopje thee naar het ziekenhuis. Ik zeg haar dat als ik moet komen ze maar gelijk moeten bellen. Om 07:15 krijg ik een appje van Stephan dat de vliezen zijn gebroken. Kennelijk hoor ik dat niet en eigenlijk moet er dan ook gelijk gebeld worden. Zo'n drie kwartier later schrik ik wakker en zie ik dat Stephan me belt. Hij verteld nogmaals dat de vliezen zijn gebroken en of ik die kant op wil komen. Ik vraag of ik nog koffie kan drinken, volgens de verloskundige kan dat wel. Daarna pas zie ik zijn appje. Als ik vraag of koffie zeker weten nog lukt reageert hij: Als je niet om rijdt komt dat goed! Dat klinkt mij te spannend. Ik kleed me gelijk aan en vertrek richting het ziekenhuis. 10 minuten later sta ik in de parkeergarage. Ik loop naar verloskamer 10, open de deur en zie de kerstlampjes aan de muur hangen. Het bed is leeg, Femke staat onder de douche de weeën weg te puffen. Ze heeft voornamelijk veel last van buik- en rugweeën en deze zijn onder de douche het beste op te vangen. Daarnaast zorgt het warme water voor de nodige verlichting. Stephan zit op de rand van het bad en kijkt toe. Ik ben blij dat ik op tijd ben, haha. Snel pak ik mijn camera om te starten met de geboortereportage. Terwijl Femke nog even onder de douche staat schrijft de verloskundige de namen van haarzelf, de kraamverzorgster en mij op het bord. Een grote camera wordt naast mijn naam getekend, mijn tattoo diende als voorbeeld. Hartstikke leuk! We lopen nog even naar Femke. De verloskundige checkt het hartje, dat klinkt helemaal goed.

Stephan neemt even plaats in de grote stoel en gaat videobellen met Charlie, hun dochter. Ze is wakker en het is natuurlijk een beetje gek wanneer niet papa en mama maar opa en opa er zijn. Stephan loopt met de telefoon naar Femke. "Kijk, hier is mama!" Femke kletst en lacht tegen Charlie. Daarna hangen ze weer op. Femke komt onder de douche vandaan, maar komt niet veel verder dan de stoel. Hier krijgt ze weer flinke weeën. Heel mooi, rustig en gefocust weet ze deze op te vangen. Stephan wil haar ondersteunen door tegendruk te bieden in haar onderrug maar Femke wil er nu allemaal niks van weten. "Blijf maar van me af. Laat me maar" bijt ze hem toe, en Stephan trekt gauw met een lach op zijn gezicht zijn hand terug. Soms vinden vrouwen de fysieke steun van hun partner heel prettig, maar soms ook komen ze liever in hun eigen bubbel waarin ze puur gefocust kunnen zijn op het opvangen van de steeds krachtiger worden weeën. Voor Stephan kan dit enigszins machteloos voelen, hij neemt plaats in de paarse stoel en we kijken bewonderenswaardig naar Femke. Wat doet ze het geweldig! Ze vraagt of Stephan de door haar uitgezochte muziek op wil zetten, maar ook deze moet snel weer af. Soms is vooraf niet te bedenken waar je precies behoefte aan hebt en wat fijn voelt. Ze blijft geconcentreerd en gefocust. Het liefst wil ze straks de bevalling op handen en knieën doen waarin de zwaartekracht een handje mee kan helpen. Het is een hele prettige houding om in te bevallen. Het is dus handig wanneer ze zo vast naar het bed kan komen. Met Stephan aan de ene kant en de verloskundige aan de andere kant loopt Femke naar het bed. Hier krijgt ze eerst weer een flinke wee. Wanneer deze voorbij is neemt ze plaats op het bed, ze geeft aan echt al wel een drukkend gevoel te hebben. De verloskundige geeft aan dat ze best wel wat mee mag drukken wanneer ze voelt dat dit nodig is. Er wordt nog even naar het hartje geluisterd, nog steeds alles prima in orde!

Dan kijk ik bij de volgende wee even mee en zie al een klein stukje van het koppie! Wat heeft ze dit goed aangevoeld! Bij elke wee komt er iets meer van het koppie tevoorschijn, Femke doet het geweldig. En er zitten haartjes op!! Ook Stephan staat ondertussen bij het voeteneinde zodat hij goed mee kan kijken met de uitdrijving. Hij zegt nog dat hij de vorige keer op een 'veilige' plek stond waarin hij meer over haar schouder mee keek, maar dit is toch ook wel heel bijzonder. Nu duurt het echt niet lang meer, een groot deel van de bovenkant van het hoofdje is al geboren, Stephan slaat de hand voor zijn mond. Er komt weer een wee en daar zijn ineens een paar kleine oogjes. Al gauw is het hele gezichtje zichtbaar en het kindje begint gelijk al te huilen! Met een straal vruchtwater is daar het gehele koppie, nog heel even. Ze weten nog steeds niet of het een jongetje of een meisje is, al zegt hun gevoel dat het niks anders dan een jongetje kan zijn. De verloskundige ze dat Femke het kindje zelf aan kan pakken, ze had aangegeven dit graag te willen. Maar Femke weet nu even helemaal niet hoe ze er goed bij moet komen en zegt dat zij hem maar aan moet pakken. En terwijl de verloskundig het hoofdje pakt wordt al snel het lichaampje geboren! 09:12 is de tijd, waarvan ik snel een foto maak. Ze houdt het kindje vast richting de camera en ik weet prachtige foto's te maken, wat een mooi snoetje! In alle enthousiasme heb ik nog helemaal niet gezien of het een jongetje of een meisje is. Ik zie Stephan kijken, hij zegt: "Het is een jongetje! Ik zie een piemeltje!" Wat superleuk, na een meisje nu een mooi ventje erbij! De verloskundige zegt tegen Femke dat ze hem tussen haar benen door zal aangeven, dan kan ze hem gelijk bij haar nemen. Wat een intens en prachtig moment, Femke tilt hem op en houdt hem vast. Wat een geluk en wat een emoties komen er los! Er wordt natuurlijk gevraagd hoe hij heet. Louis zegt ze. Louis George Hagedoorn. Wat een toffe naam!

De kraamverzorgster zet een mutsje op en wijst me dan op zijn handje. Hij heeft het bandje van de jurk van Femke stevig vast. Stephan geeft Femke een kus op haar hoofd, wat is hij trots op haar! Dat zie je aan alles. Dan neemt Femke voorzichtig plaats in bed op haar rug, Louis wordt gelijk weer bij haar gelegd. Stephan en Femke bekronen hun geluk met een kus. Ze bewonderen hun prachtige zoon. Als je al een ouder kindje hemt is het altijd weer even wennen in het begin. Zo'n ontzettend klein frummeltje, met van die minivoetjes en minihandjes. Femke heeft last van de naweeën die vrij pittig zijn. De placenta is er ook nog niet, maar dit heeft geen directe haast. Toch wordt deze vrij snel na de bevalling al geboren. De verloskundige kijkt de placenta na. Alles ziet er goed uit. Dan laat ze hem aan Femke en Stephan zien. Ze legt uit aan welke kant hij aan de baarmoeder vastzat en hoe het heeft gediend als huisje van Louis. "Mag ik die vliezen eens voelen? Of is dat heel vies?" vraagt Femke. Uiteraard mag dat, ook voelt ze aan de navelstreng. Deze is ondertussen al helemaal wit, slap en uitgeklopt. De placenta wordt in een bakje naast Femke gelegd, ze wilden graag een halve lotusgeboorte en ook ngo een foto van het kindje verbonden aan de placenta. Dat kunnen we straks het beste bij de controles doen.

Dan komen bij Femke even alle emoties los. Een traan stroomt over haar wang, voor mij een prachtig fotomoment. Het is ook allemaal niet zomaar iets, bevallen, je kindje eindelijk mogen ontmoeten.. Maar het zijn tranen van geluk! De verloskundige controleert daarna hoe het er daar onder aan toe is. Helaas moet Femke wel gehecht worden. We zien dat Louis op zijn handje sabbelt en omdat ze borstvoeding wil geven wordt besloten hem eerst aan te leggen. Zo heeft ze tijdens het hechten ook wat afleiding. Hij begint eigenlijk al gelijk te drinken. Terwijl Louis rustig drinkt houdt hij Stephans vinger vast. Zijn hand ligt over die van Femke, die drie handen bij elkaar, wat een mooi beeld. Het duurt even voordat alles gehecht is maar het zit er bijna op. Dan komt de kraamverzorgster binnen met de beschuiten met muisjes. De verloskundige is bijna klaar met hechten en Femke vraagt of Stephan haar sokken even aan kan doen. Wanneer de sokken aan zijn doet hij ook even haar mooie sloffen aan, haha. Ziet er weer erg fashionable uit dit! Het hechten zit erop en wanneer Louis uitgedronken is is het tijd voor de controles. Eerst maken we de foto waarbij Louis nog aan de placenta verbonden zit. Louis wordt hiervoor gewoon lekker op het aankleedkussen gelegd, de placenta naast hem. Van bovenaf kan je dan een hele mooie foto maken. Het kindje samen met zijn huisje, nog heel even verbonden. Nu is het dan eindelijk tijd om ze van elkaar te scheiden en Stephan knipt de navelstreng door. Deze wordt afgenaveld met een cordring. Ik zie eigenlijk zelden wat anders, zo'n cordring lijkt me voor het kindje zelf ook het meest prettig.

Louis wordt gewogen en weeg 4025 gram. Het gehemelte, de liezen, handjes en voetjes worden nagekeken en de reflexen worden getest. Ook het loopreflex wordt getest maar in echt een stapje zetten heeft Louis weinig zin, haha. Ze houdt hem nog even in de foetushouding wat altijd bijzonder blijft om te zien en als laatste wordt hij gemeten. Hij krijgt zijn eerste shotje vitamine D, nog een luiertje aan en mag dan heerlijk huid op huid knuffelen met Stephan. Hij pakt hem op en houdt hem stevig vast, vader en zoon. Wat mooi op te zien. Samen met Louis gaat hij weer in de paarse stoel zitten. Na even lekker samen geknuffeld te hebben mag Louis weer terug  naar Femke. We zien de kleine donshaartjes op zijn schoudertje. Soms hebben kindjes echt nog (delen) van het 'vachtje'. Superschattig om te zien! Femke legt hem nog weer even aan en dan is het tijd om de familie in te lichten. Als eerst Charlie, opa en oma! Wat mooi altijd om die eerste reacties te zien! Daarna is de zus van Stephan aan de beurt. Ik focus op het telefoonscherm zodat ik haar eerste reactie kan vastleggen. Zodra ze oppakt en het beeld zichtbaar wordt valt haar mond open van verbazing. Heerlijk! Nadat de eersten weer even op de hoogte zijn en Louis genoeg heeft gedronken mag hij zijn eerste kleertjes aan. Een mooie taak voor Stephan. Voorzichtig en liefdevol kleedt hij hem aan. Nu kan Femke zich mooi even opfrissen onder de douche. En wanneer Louis helemaal aangekleed is loopt Stephan naar Femke om het resultaat te laten zien, want zeg nou zelf. Die eerste kleertjes worden altijd zorgvuldig uitgezocht. Wanneer je kindje er dan daadwerkelijk in zit is dat wel een bijzonder moment!

Femke is zich net aan het afdrogen en moet erg lachen om hun kleine frummeltje in dat mooie pakje. Stephan die hem zo trots vasthoudt. Samen bewonderen ze hem, Louis. Wat een mooi moment om de geboortereportage mee af te sluiten. Ik zal ze snel weer terug zien bij de kraamreportage, daar kijk ik nu alweer naar uit!

Lieve Femke en Stephan, bedankt voor jullie vertrouwen in mij. Dat ik bij zo'n intiem moment aanwezig mocht zijn en dit voor jullie vast mocht leggen. Ik heb het met alle liefde gedaan. Ik wens jullie samen met grote zus Charlie en de kleine Louis alle liefde, geluk en gezondheid toe. Geniet en tot snel!

Liefs Jaleesa

© 2024 Jaleesa Koelen Fotografie | door TU-Design