Geboorteverhaal Lotte - Keizersnede Enschede

Door Jaleesa Koelen op december 18, 2019

Het geboorteverhaal van Lotte | 29-11-2019

Maanden geleden, toen een geboorte fotograferen nog op mijn bucketlist stond, plaatste ik een eerste oproep. Mijn contract op de school waar ik werkte liep af en dit was het moment waarop ik een geboorte vast zou kunnen leggen. Arlette reageerde al snel op mijn oproep. Maar ze was enkele maanden later pas uitgerekend en het kindje zou geboren worden middels een geplande keizersnede. Ik mocht erbij zijn en dat wilde ik erg graag!

De tijd verstreek en ik kwam erachter dat je niet zomaar mee mocht de OK op in het MST. Ik volgde daarom een rondleiding en kreeg instructies over alles wat belangrijk was. Daarna ondertekende ik een overeenkomst met het MST en mocht ik vanaf dat moment officieel mee. Ondertussen kwam de uitgerekende datum van Arlette dichterbij en binnenkort zou ze een datum voor de keizersnede krijgen. Deze zwangerschap verliep niet op rolletjes en met een 2,5 jaar oude peuterdame in huis was het soms behoorlijk pittig!

Niet lang daarna stond de datum vast en wij hielden van tijd tot tijd contact. Een dag van tevoren werd ook het tijdstip bekend gemaakt en zo liep ik op 29 november rond 11:00 uur het ziekenhuis binnen. Freek en Arlette moesten zich een uur eerder al melden maar nog ruim anderhalf uur wachten tot ze opgehaald werden. Daarom besloten ze mij bij de ingang op te wachten. Dit vond ik absoluut niet erg, want ik ben nogal goed in 'verdwalen' en precies de verkeerde kant op lopen. Dit kon in ieder geval al niet meer mis gaan! We begroeten elkaar en met gezonde spanning lopen we gezamenlijk naar de wachtkamer. Arlette en Freek zouden tussen 11:30 en 11:45 opgehaald worden. We moeten dus nog even wachten.. We kletsen en ik eet een banaantje. Arlette kijkt wat sip, ze moet nuchter zijn en ik voel me gelijk schuldig. Ik vraag nog of ik het even op de gang op moet eten, maar dat vindt ze onzin. Freek besluit ook een koekje te eten en ik geef Arlette een dextro. Dat mag vast wel! Even later neem ik er zelf ook nog één, ik had dat ergens als tip meegekregen. Daarna gaat de tijd snel en voordat ik het in de gaten heb worden we opgehaald.

Ik stel mijzelf aan de mevrouw voor. Jaleesa Koelen, geboortefotograaf. Ow ja, zegt ze. Je mag zo bij de deur afscheid nemen. Ik dacht nog natuurlijk, dat klopt. Want ik blijf bij de vader. We komen bij de holding en ik mag niet verder, dat was natuurlijk niet de bedoeling. We leggen het uit maar volgens deze mevrouw is het hoogst ongebruikelijk dat er een fotograaf mee mag en ze gaat navraag doen. Uiteraard mocht ik gewoon mee, maar ik snap dat ze dit even na moest vragen. Er zijn niet veel fotografen die hier toestemming voor hebben. De voorbereidingen worden getroffen en ook Freek en ik krijgen een mooi pak om aan te trekken. Ik maak nog even een selfie en ben er helemaal klaar voor! Enige tijd later vertrekt Arlette naar de OK. Hier krijgt ze de ruggenprik en ik blijf bij Freek op de holding totdat ook wij naar de wachtruimte in de OK begeleid worden. Wanneer we daar aankomen wordt ons nog het een en ander uitgelegd. De verpleegkundige en Freek kijken om de beurt door het, zo goed als dichte, luikje. Gespannen wachten we af totdat we naar binnen mogen. De deuren gaan open. Freek gaat naast Arlette zitten en ik sta aan het voeteneinde. Ik vraag om een krukje, want erg groot ben ik niet, en zie dat ze al begonnen zijn. Zo bijzonder om te zien hoe de artsen deskundig door alle huidlagen gaan. En dat ik hier gewoon bij mag zijn! Ik zoek alvast naar de huidige tijd zodat ik een foto kan maken op het moment van geboorte. Het scherm geeft een fout aan en snel wordt het in orde gemaakt. Ik dacht nog bij mijzelf, dat ik zelfs hier nog aan denk!

Het duurt niet heel lang of opeens zie ik daar een hoofdje. Haar kleine koppie steekt er nog maar net uit en ik hoor haar al huilen! Het zeil gaat omlaag en ik zie hoe Freek het hoofd van Arlette omhoog houdt. Door het zeil heen zie ik haar kijken met een lach op haar gezicht. Het hoofdje wordt wat gedraaid en een klein gezichtje komt tevoorschijn. Ik draai me snel om naar de tijd en maak een foto van het scherm: 12:44:45. Dan draai ik me terug en zie hoe ze uit de buik wordt gehaald. De arts houdt haar vast en tilt haar omhoog. Het gezichtje richting de ouders, hoi mam en pap! De navelstreng wordt doorgeknipt en ik kan alles prima zien. Ik blijf klikken en besef me tegelijkertijd hoe bijzonder dit is. Er wordt gevraagd hoe ze heet en ik hoor hoe er geëmotioneerd wordt gereageerd met de naam Lotte. Lotte wordt naast het bed in een soort 'bak' gelegd en de arts doet snel een eerste controle. Ik sta ernaast en zie dat Lotte nog een hele mooie laag vernix (huidsmeer) heeft. Daarna wordt ze in een deken gewikkeld en bij mama op de borst gelegd. Ik loop mee en zie hoe Freek haar blijft ondersteunen zodat ze goed naar hun prachtige dochter kunnen kijken. Haar armpjes en handjes zijn eerst nog blauw en kleuren langzaam bij. Met één handje onder haar hoofd gaat er opeens een oogje open en kijkt ze me recht aan. Ik geniet van het moment en de interactie tussen Freek en Arlette. Met z'n drieën bij elkaar. Met één hand houdt Freek het handje van Lotte vast, met de ander streelt hij de wang van Arlette. Ondertussen wordt ze gehecht en blijkt dat ze zich niet helemaal goed voelt. Wanneer dat gedaan is nemen we even afscheid van elkaar. Arlette gaat terug naar de holding en ik blijf bij Lotte en Freek om het wegen, meten en aankleden vast te leggen.

Lotte is een mooie dame en weegt 3730 gram. Ze is 51 centimeter en houdt tussendoor alles goed in de gaten. Op verzoek van Arlette wordt een deel van de vernix weggepoetst en daarna kleedt papa haar aan. Het is weer even wennen, die inimini kleertjes. En dan ook nog onder een vreselijk warme lamp! Maar even later ligt ze aangekleed en wel in de armen van een meer dan trotse papa! Na even te hebben geknuffeld wordt ze in een bedje gelegd en we gaan op weg naar Arlette. Freek rijdt het bedje voor mij uit door de gang. We mogen onze pakken uitdoen en lopen gezamenlijk naar het bed waar Arlette in ligt. Freek legt Lotte bij haar neer. Wat prachtig om deze mooie en trotse ouders met hun dochtertje samen te zien. Wat genieten! Niet heel veel later mogen we naar het moederkindcentrum waar ook grote zus Emma en het andere bezoek verwacht wordt. Om daar te komen was nog niet zo makkelijk. De lift waar we nog maar net met z'n allen in pasten ging niet dicht.. de andere lift kwam niet en toen de eerste lift toch op en neer ging en opnieuw opende stapten we met lichte twijfel opnieuw binnen. Gelukkig sloten de deuren en gingen ze tot onze vreugde op de juiste verdieping ook weer open. Eenmaal op de kamer werden de nodige telefoontjes gepleegd. 'Ze is er! En ze heet Lotte!!' Opa is er als eerste en niet veel later komen ook oma, overgrootoma én Emma binnen! Emma loopt naar Arlette. "Hier ben je mama! Baby weg?" met een handje op haar buik. Lotte ligt in de armen van haar opa en Emma gaat snel kijken. Ze aait Lotte over haar hoofdje en geeft haar kusje. Wanneer Lotte huilt vindt Emma dat wel wat hard. Ze kijkt me lachend aan met de handen op haar oren.

Ik maak nog wat foto's van deze liefdevolle eerste momenten en sluit af met wat foto's van het gezin. Een prachtige, mooi gezin met twee bijzonder mooie dochters. Wat een rijkdom!

Arlette en Freek, bedankt dat ik bij deze bijzondere gebeurtenis aanwezig mocht zijn. Ik wens jullie samen alle liefde, geluk en gezondheid toe❤

Liefs Jaleesa

Jaleesa heeft de geboorte van onze tweede dochter via de keizersnede vastgelegd. Dit heeft ze niet alleen heel goed gedaan maar ze heeft het zo gedaan dat ik tijdens en na de geboorte niet eens merkte dat ze rond liep en foto's maakte, erg fijn ! we hebben al preview gehad van de foto's en die zijn prachtig, ontroerend en een perfecte herinnering van deze bijzondere ervaring! Heel erg bedankt voor alles Jaleesa ! Bekijk de slideshow hieronder!

© 2024 Jaleesa Koelen Fotografie | door TU-Design