Het geboorteverhaal van J | 19-09-2021
De ouders hebben aangegeven dat de namen niet voluit gebruikt mogen worden en enkel een kleine selectie van beelden waarop zij onherkenbaar staan gedeeld mogen worden. Uiteraard wordt deze wens altijd gerespecteerd!
Op 12 juli krijg ik een enthousiast appje van M. Ze is op dat moment 7 maanden zwanger van haar eerste kindje en ze denken na om de geboorte vast te laten leggen door een fotograaf. We maakten een afspraak voor een kennismakingsgesprek en op 18 juli kwam ik bij ze langs! We hadden een fijne klik en al op de terugweg lieten ze me weten dat ze er wel uit waren. Ze wilden mij graag bij de bevalling van hun kindje hebben!!
Op het moment dat ik stand-by stond bleef het rustig bij M. Dit terwijl het bij mijn andere klant begon te rommelen. Een maand later uitgerekend, maar een bevalling laat zich niet plannen. Uiteindelijk ging dat gerommel voorbij en passeerde M. de 40 weken. Alles bleef rustig en ook in de week die erop volgde gebeurde er niks. Ze zou met 41 weken weer een controle hebben. Alles zag er prima uit! Voldoende vruchtwater, het kindje deed het goed en M. ook! Ze besloten daarom ook om de natuur zijn gang te laten gaan. Iets wat ze graag wilde. In de nacht die daarop volgde hoorde ik opeens om 03:51 mijn telefoon gaan. Ik pakte half slapend op, en zag al dat het W. was die me belde. Binnen no-time voelde ik de adrenaline stromen, maar het was enkel nog het begin. Om het kwartier een wee. Ze twijfelden of ze al wel moesten bellen, maar zoals ik altijd zeg.. Liever een keer teveel dan te laat!
Ik probeer mijn slaap dan nog even te pakken, W. zal me op de hoogte houden als het doorzet. Twee dagen ervoor is onze kat overleden en daardoor ben ik eigenlijk direct weer afgedwaald in mijn gedachten. Toch lukt het me om nog even te slapen totdat ik rond 6 uur een appje krijg. "De bevalling zet door, de verloskundige komt over een uur!". Helemaal top, ik vraag W. om de bevindingen te delen nadat er een controle geweest is. Om 07:49 gaat mijn telefoon weer, het is Lisanne van Verloskundigenpraktijk Suus. Ze heeft net inwendig onderzoek verricht en er is 3 cm. ontsluiting. M. doet het geweldig maar vindt het best pittig. Ze weet niet zo goed welke houding wel en niet prettig voelt, ze wil vooral graag wandelen en legt denk ik ondertussen een kleine marathon binnenshuis af. Ik geef aan dat ze me opnieuw kunnen bellen wanneer de vliezen breken, ze 4-5 cm ontsluiting heeft, het ineens heel snel lijkt te gaan of wanneer ze graag willen dat ik erbij ben. Uiteindelijk word ik dan om 10:37 weer gebeld door Lisanne. M. is net het bad in gegaan en zit nu op zo'n 5 cm. Mooi volgens het boekje dus! Ik overleg even en Lisanne ook met hen en we besluiten dat ik rustig mijn spullen bij elkaar zoek en dan die kan op kom. Ik leg mijn kindjes nog even aan, maak me klaar en vertrek. Voor de zekerheid maar over de snelweg. Iets voor 11:30 kom ik aan.
Een uurtje later wordt er weer gekeken hoe ver ze is. Ze zit dan op een goede 7 cm. Het gaat nog altijd volgens het boekje! De weeën worden wel echt pittiger en M. heeft soms moeite met het opvangen, maar ze doet het echt fantastisch. Dat komt mede door de geweldige steun van W. Ik zie op een afstandje een prachtig en mooi team dat geweldig samenwerkt. Ze puft ze goed en gefocust weg. Bij het onderzoek bleek dat vooral aan de rechterkant wat ruimte gekweekt mag worden en ze daarom moet proberen om naar rechts te wiebelen en in het bad op rechts te steunen. Soms komt M. even uit bad als ze naar de wc moet. Er staat muziek op waar ze lekker op kan bewegen. Ze zingt en ze danst met W. En dan komt er een nummer voorbij uit haar playlist, er wordt een moeder geboren van Madelijne Kool. Er wordt hier gezongen over het feit dat als je een kindje krijgt je ook als moeder geboren wordt, zo mooi en treffend. Lisanne is pas moeder geworden en ook ik ben pas voor de tweede keer bevallen. De tranen rollen dan ook niet alleen bij M. maar ook bij ons! De kraamzorg is ondertussen ook gebeld en niet veel later komt ze binnen. Ik herken haar! Yvonne kwam bij de geboorte van Avan ook bij mij. Avan was toen al geboren, dat ging zo snel! Leuk om haar weer tegen te komen!
Er hangt een hele ontspannen en gemoedelijke sfeer. Ook al worden de weeën steeds zwaarder. Het kindje blijft het geweldig doen! Rond kwart voor 3 wordt er opnieuw gekeken hoever de ontsluiting is gevorderd. De vliezen zijn nog altijd niet gebroken. Helaas blijkt dat de ontsluiting niet echt gevorderd is. Na overleg wordt besloten de vliezen te breken. Lisanne legt vooraf al uit dat de kans erin zit dat het kindje in het vruchtwater gepoept heeft omdat ze al 41+1 is. Als dat zo is moeten we naar het ziekenhuis ondanks dat alles goed gaat. Dat zou ook betekenen dat de navelstreng niet doorgebrand kan worden, iets wat ze heel graag wilde doen nadat ze mijn ervaring hier over hoorde. De vliezen worden gebroken en tot ieders opluchting is er niet in het vruchtwater gepoept!! We mogen thuisblijven!! Daarna wordt ze gelijk gekatheriseerd omdat plassen al een tijd niet lukt. Een lege blaas zorgt er ook voor dat het straks mogelijk wat beter en sneller gaat. Daarna stapt M. weer het bad in. Al gauw komen de weeën terug. Ze zijn nu sneller en krachtiger.
Rond 16:20 zit M. op 9,5 cm. en is ze er bijna! De weeën lijken nu ook steeds meer op persweeën. De kraamzorg, verloskundige en W. zitten bij haar en zuchten mee. M. vindt dit superfijn, het geeft haar kracht en het laatste zetje dat ze nodig heeft. Want ze begint moe te worden, niet gek natuurlijk... Na een tijd in bad gezeten te hebben vindt Lisanne dat ze actief mee mag gaan persen. Ze vraagt Lisanne dan ter bevestiging of deze persfase ook nog 1 uur kan duren, en wanneer Lisanne dit bevestigt zakt de moed haar in haar schoenen. Ze kan haast niet meer voor haar gevoel en wil dat het voorbij is. Maar we willen allemaal gaan voor de gewenste thuisbevalling. Yvonne telt steeds af van 10 tot 0 om M. goed en lang genoeg mee te laten persen. W. houdt haar vast, telt mee en moedigt haar aan. Omdat ze beter haar ogen open kan houden tijdens het persen zet W. één van de kaartjes met daarop de tekst "Supermom" in het zicht van M., dan kan ze zich hier op focussen. M. is tussendoor rustig en kalm.. Te kalm. Ze zegt ook nog nooit zo rustig te zijn geweest. Na een minuut of 45 tot 1 uur wil Lisanne toch graag mee voelen bij de weeën en tijdens het persen, dus M. moet weer richting keukentafel. Ik ga dan even naar het toilet en als ik terug kom hoor ik al wat ik niet wilde horen. Waarschijnlijk moeten we toch naar het ziekenhuis. M. perst nog een aantal keer mee maar er lijkt te weinig vordering in te komen en het kindje ligt nog erg hoog. Als we zo door gaan raakt M. uitgeput. Ze moet echt even schakelen maar het blijkt al snel niet anders te kunnen. De spullen worden ingepakt en in drie auto's rijden we dan richting het ZGT. Hier kom ik nog maar net aan, mijn tank was bijna leeg en had de route naar het ZGT niet ingecalculeerd, haha. Gelukkig zit de Shell ernaast, voor de terugweg. First things first.
We gaan met een vaartje door de gangen richting de verloskamers. Nummer 4, daar mogen we naar binnen. M. zit hier niet op haar plaats. Ik zie dat ze moeite heeft met het feit dat we naar het ziekenhuis moesten. W. en Lisanne spreken haar toe. Alles wat gedaan gaat worden zal stap voor stap en in alle rust uitgelegd worden. Ze zal zich er aan moeten toegeven. Het verplegend personeel komt binnen en er worden wat standaard dingen aan haar uitgelegd. Ze krijgt een band om haar buik om de baby en de weeën te monitoren. Het geluid van het mooie kloppende hartje galmt door de kamer. Lisanne vraagt of ze het geluid aan of uit wil, M. geeft aan dat het wel uit mag. Ik houd me eerst redelijk afzijdig, maar maak tussendoor natuurlijk wel foto's. Er wordt gecontroleerd hoe het kindje ligt, volgens de verloskundige van het ziekenhuis lijkt het ukkie wat lager te liggen dan dat Lisanne thuis had gevoeld. Om het zeker te weten voelt Lisanne ook en het kindje ligt inderdaad al iets lager. Dat is gunstig!! Ik hoor ze nog wel praten over mogelijke opties. Van een vacuümpomp tot aan een keizersnede. Alles is nu nog mogelijk. Ik voel dat ik zelf eigenlijk moet kolven, dat heb ik de hele dag al uitgesteld. Omdat het zou kunnen zijn dat het nog een tijd gaat duren ga ik in de kamer zelf even kolven. Gelukkig is dit geen probleem. Na een tijdje wordt overlegd dat ze een half uur mee mag gaan persen. Om alles op alles te zetten om een keizersnede te voorkomen. Het is bijzonder om te zien hoeveel kracht M. nog over heeft, na zo'n lange dag.. W. blijft haar bemoedigend toespreken en aanmoedigen. "Kom op M.!!!! Je kunt dit!!"
Ik vind het zelf ook spannend en leef met ze mee, ook omdat ik weet hoe graag M. die thuisbevalling in bad gewild had. Bloemen in het water, de navelstreng doorbranden... Ze pakt mijn hand en ik zie wat teleurstelling in haar ogen maar vertel haar hoe geweldig ze het doet en dat het niet lang meer zal duren. Er wordt na iets meer dan een half
uurtje gecheckt en een keizersnede is definitief van de baan! Dat is geweldig nieuws. Ze moet nog wel even door blijven gaan zodat het eventueel met de vacuümpomp lukt, maar daarna gaat het opeens toch nog best snel. Opeens hoor ik Lisanne tijdens het persen zeggen dat er haartjes te zien zijn, en ook W. ziet het. Ik maak een foto om het
aan M. te kunnen laten zien. Hopelijk geeft dit haar het laatste zetje en de kracht om nog door te zetten.. We zien dat ze uitgeput raakt. Ze weet niet eens precies wat en hoe ze het moet zien op mijn scherm maar in een oerdrift gaat ze er voor. Het kindje komt eraan! W. moedigt haar aan en zet het nummer "Er wordt straks een moeder geboren" weer op. Nog een aantal keer persen en daar wordt na een knip het hoofdje geboren, helaas het gezichtje naar de andere kant, maar ik weet een toffe foto te maken. De verloskundige haalt het kindje er iets verder uit en houdt hem rechtop zodat M. en W. het gezichtje goed kunnen zien. M. reikt uit en dan ligt daar een klein prupke op haar borst! Het is een jongetje!! Om 20:45 wordt J. geboren. Wat een strijd. Geen keizersnede, geen vacuümpomp, enkel een knip. Wat een mooi kereltje. Met zijn kleine handje houdt hij de vinger van W. vast, wat een kracht zit er al in! Terwijl ze met z'n drieën genieten maak ik prachtige beelden. De placenta is nog niet geboren maar de navelstreng is al uitgeklopt. Voor mijn gevoel wel vrij snel maar hij mag doorgeknipt worden, natuurlijk krijgt W. deze taak!
Daarna is het wachten op de placenta. Met wat hulp wordt ook deze geboren en nagekeken, dat ziet er goed uit. De verloskundige laat hem aan de ouders zien met de uitleg erbij. Helaas blijkt daarna wel dat M. er iets minder goed vanaf gekomen is. Er zit iets van een scheurtje wat dieper van binnen, er komt een gynaecoloog meekijken. Het blijkt
na enig overleg dat het beter is dat dit op de OK gefixt zal worden. Nu M. nog in de kamer is wordt J. vast gewogen. Hij weeg 4060 gram, precies evenveel als mijn zoontje, wat toevallig! Een mooie flinke kerel dus! J. mag dan lekker huid op huid bij W. en ik neem afscheid van M. Ik zal haar niet weer terugzien die dag. J. krijgt na lekker geknuffeld te hebben zijn eerste flesje van W. Hij drinkt het supergoed leeg! Na het flesje brengt W. hem naar Lisanne, zij zal de eerste controles doen. Het blijkt dan dat J. ook al heeft gepoept, ook dat werkt dus prima! Lisanne houdt J. nadat hij schoongemaakt is even prachtig in de foetushouding, één van mijn favoriete momenten om een foto van te maken! De hoofdomtrek en lengte worden gemeten, hij is 56 cm. lang. Het was W. eerst nog niet eens opgevallen tot Lisanne zegt: "Oh eh W., je hebt allemaal meconium op je broek...". Hij zit er helemaal onder, oeps! Terwijl W. het wat schoon probeert te maken maak ik wat detailfoto's en Lisanne zet J. nog even mooi rechtop, ook hier kan ik hele mooie foto's maken! Wat een knap kereltje is het toch!! Daarna is het tijd om weer met W. te knuffelen, lekker huid op huid. Ik maak de laatste beelden en pak mijn spullen dan in. Wanneer ook Lisanne klaar is nemen we afscheid van W. en lopen we gezamenlijk richting de parkeerplaats. Blij dat ik het tankstation om de hoek haal gooi ik de tank vol, en moe maar heel voldaan rij ik richting Enschede.
Lieve M. en W., geniet van jullie prachtige kereltje! Met veel bewondering heb ik naar jullie gekeken. M. met een onuitputtelijke kracht, en W. die haar maar moed blijft inspreken, haar kalm en rustig houdt daar waar nodig en motiveert en aanmoedigt als het er op aan komt. Een geweldig team! Dankjewel voor jullie vertrouwen in mij en
veel liefde, geluk en gezondheid gewenst!!
Liefs Jaleesa
© 2024 Jaleesa Koelen Fotografie | door TU-Design