Het geboorteverhaal van Ceder | 06-04-2022
Het is 19 oktober wanneer ik een mailtje ontvang van Doulacentrum Deventer. Ik verwacht dat dit een mail is voor een mogelijke samenwerking. Tot mijn grote verrassing is het een aanvraag voor een geboortereportage. Lisanne is op dat moment 15 weken in verwachting van haar derde kindje. We spreken een datum af voor een kennismakingsgesprek. Lisanne geeft aan het wel heel fijn te vinden wanneer dit persoonlijk kan en dat begrijp ik helemaal. En zo rij ik op 10 november naar Deventer.
Ik heb een ontzettend prettig gesprek met Lisanne en haar partner Joshua. Er is direct sprake van een klik, het voelt fijn en vertrouwd. En dit gevoel is wederzijds! Ze besluiten gelijk dat ze mij heel graag toe willen voegen aan haar geboorteteam. De verloskundige Karin en kraamzorg Mara zijn beide ook heel bewust uitgekozen zodat Lisanne enkel sterke vrouwen waarbij het goed voelt om zich heen heeft tijdens haar bevalling. Daarnaast wil ze heel graag thuis in bad bevallen. Haar eerste kindje is geboren met een keizersnede en de tweede moest dus ook in het ziekenhuis geboren worden, dus vind maar een verloskundige die dit aandurft! Met Karin is het zowaar gelukt, uiteraard in goed overleg met de gynaecoloog! Tijdens het gesprek vertelden ze me nog dat ze sterk het gevoel hebben dat er na 2 jongens nu een meisje in haar buik zit. Dit blijkt helemaal te kloppen, geweldig! Eind februari kom ik nog eens bij ze langs voor een zwangerschapsreportage aan huis. Lekker met het gezin op de bank, wat foto's van haar samen met Joshua en een paar van Lisanne alleen. Ze straalt en zie ziet er fantastisch uit. De beelden van haar alleen maken we op de kamer waarin ze ook wil gaan bevallen. Gek om te bedenken dat de volgende keer als ik daar kom de bevalling bezig zal zijn!
We houden daarna contact en wanneer de stand-by periode ingaat hebben we zeer regelmatig even contact. We hebben afgesproken dat ze niet op de eerste verjaardag van mijn zoontje gaat bevallen, 31 maart. Toch rommelt het al wel een beetje maar ze houden nog vast aan 4 april. Dat zeiden ze tijdens het kennismakingsgesprek al, haha! Dan op 1 april bevalt mijn andere april mama, ik laat dat Lisanne ook weten. Dat geeft toch altijd een beetje rust! Ze denkt nog altijd dat haar dochter 4 april zal komen, ik wacht geduldig af. Op 2 en 3 april vieren we de verjaardag voor familie van Avan dus dat zou wel goed uitkomen! Ze stuurt me nog wat foto's van hoe de kamer waarin ze gaat bevallen eruit ziet nu die klaar is, prachtig!
Dan is het 4 april en om 09:30 komt er een appje binnen. "Het rommelt hier flink". Verder blijft het die dag wat rommelen maar nog rustig. Het bad staat al wel klaar in de kamer waar ze gaat bevallen. Er zitten lichtjes in zegt ze en het ziet er super gezellig uit! Ik kijk écht uit naar deze bevalling.
In de nacht van 5 op 6 april gaat mijn telefoon om 05:21, een appje. Ik heb eigenlijk net het idee dat ik nog maar even slaap maar het kan alleen maar Lisanne of Joshua zijn. Voor de zekerheid gelijk even kijken, het is inderdaad Lisanne met een update. Ze heeft weeën sinds 02:30 maar ligt nog in bed op dat moment. Ze denkt dat het wel door kan zetten wanneer ze op staat naar zit nu nog niet in de actieve fase. Ik reageer even snel en wil nog even verder slapen. Avan denkt er anders over, die werd wakker omdat ik mijn telefoon pakte, en dus zit ik een half uur later met hem beneden. Dit laat ik Lisanne ook weten en ook zij is dan uit bed en vangt de weeën op de yogabal op. Omdat het al dagen rommelt houd ik er rekening mee dat het opeens vrij snel kan gaat. We kletsen nog eventjes en dan wacht ik rustig af. Dan om 09:21 krijg ik weer een appje van Lisanne. Ik denk dat het op dat moment doorgezet is maar de weeën zijn helemaal weer afgezwakt! Wat een eigenwijs meisje zit er in haar buik! Haar verloskundige, Karin, heeft ook aangegeven dat ze beter het idee dat ze snel zal komen even aan de kant kan zetten. Gewoon verder gaan met de dag, en wanneer ze wil komen ze vandaag écht nog wel zal komen. Dus ook ik wacht rustig af.
Om 13:40 gaat mijn telefoon weer. Lisanne geeft aan dat de weeën weer terug zijn! Ze zit een beetje tussen de latente en actieve fase in, maar nog niet écht in de actieve fase. We spreken af dat Joshua me belt of appt als ze moeite krijgt met het opvangen van de weeën of wanneer ze graag willen dat ik die kant op kom. Ik besluit alvast even warm te eten voor het geval dat. Rond 15:20 wil ik net mijn laatste beetjes eten en een kopje koffie drinken als mijn telefoon weer gaat. Nu is het Joshua, dat is altijd goed nieuws mbt het vorderen van een bevalling. Hij vraagt of ik die kant zo langzaamaan op zou willen komen, het heeft nog geen directe haast. Wanneer ik mij wil omkleden komt er weer een appje binnen. Lisanne denkt dat het nog te vroeg is laat Joshua me weten. Of ik rond 18:00 bij hun zou willen zijn. Dat is natuurlijk ook prima voor mij dus ik ga naar beneden om mijn koffie verder op te drinken en de kindjes nog even aan te leggen. Dan toch al vrij snel weer een appje, een kwartier later al. Lisanne blijkt nu toch wel in de actieve fase te zitten, Karin komt zo ook hun kant op. Ik laat de kindjes nog even drinken en pak dan mijn spullen die al klaar staan om rond 16:05 in de auto te stappen! Het is wat drukker op de weg en wanneer ik nog 2,5 km moet sta ik vast, er is een ongeluk gebeurd. Al gauw komt het verkeer langzaam weer op gang en om 17:05 bel ik aan. Ik mocht achterom komen maar ik heb natuurlijk geen flauw idee waar ik achterom moet. De deur wordt niet open gedaan dus bel ik Joshua, maar die zit bij Lisanne die de weeën aan het opvangen is in bad. Ik besluit om op zoek te gaan naar 'achterom' en hoor als ik wegloop de deur opengaan. Daar staat Karin, al wist ik toen nog niet dat dit het was. We maken even kort kennis, ze vertelt me dat Lisanne boven in bad zit. Ik hang mijn jas op en doe mijn schoenen uit. Iets wat ik altijd doen bij een thuisbevalling zodat ik me vrij stil door de ruimte kan bewegen. Daarna loop ik voorzichtig naar boven, ik ken de weg!
Ik open de deur waar ik stiekem hoopte wat daglicht te zien. Uiteraard begrijp ik volkomen waarom dit niet het geval was. Lisanne zit in bad, Joshua zit bij haar aan de rand. Er staat rustige muziek op, er branden kaarsen en er zijn wat zoutlampen aan. Geen lampjes in het bad, helaas haha! Ik moet zeggen dat het er supersfeervol maar, voor mij als fotograaf, wat uitdagend uitziet. Ik leg mijn tassen even in een andere kamer en pak snel mijn camera. Ik loop weer terug en begin met fotograferen. Naast dat het er vrij donker is, is het ook flink warm in de kamer. En dat in combinatie met het warme water in bad zorgt voor condens. Mijn lens beslaat en de eerste foto's mislukken grandioos! Ik moet even slikken, en loop even de kamer uit zodat de condens van mijn lens gaat. Ik zet dan de deur van hun kamer iets verder open zodat er wat warmte uit kan en tegelijk wat extra licht binnen kan komen. Het werkt, want mijn lens beslaat niet meer maar het blijft in deze lichtsomstandigheden wel uitdagend. Ik zie rechts in de kamer een camera op een statief staan. Tijdens het kennismakingsgesprek hadden ze al gezegd dat ze gingen filmen. Ik wil zelf ook wat korte stukjes filmen maar die camera staat daar zo prima dat ik dat absoluut niet als een prioriteit zie.
Karin de verloskundige komt ook bij in de kamer maar houdt zich compleet afzijdig. Ze kijkt vooral en dat is geweldig om te zien. Omdat haar eerste kindje geboren is middels een keizersnede moet zo volgens de 'regels' in het ziekenhuis bevallen. Net als bij haar tweede kindje. Maar ze heeft haar zinnen gezet op de gewenste thuisbevalling (HBAC) in bad. Eén van haar eigen baden want Lisanne werkt als Doula. Het geboorteproces is haar dus absoluut niet vreemd. Gelukkig had Karin nog plek om haar te begeleiden. Ze is ruimdenkend en ondersteund Lisanne helemaal in haar wensen. Af en toe biedt ze haar een slokje te drinken aan of ververst het water op het washandje wat Joshua tegen haar hoofd houdt. Dan opeens, best uit het niets lijkt het een stuk heftiger te worden. We merken aan Lisanne dat het snel gaat. "Dit was ik vergeten!! Ohhh wat erg!!" roept ze, maar nog steeds gefocust tussendoor. Ze voelt af en toe zelf even en het wegzuchten van de weeën wordt steeds lastiger. Karin aait haar en spreekt haar moed in. "Je bent er bijna, dat je dit zo voelt zegt genoeg. Je kan dit Lisanne, nog heel even!" Beneden horen we oma en haar twee kinderen thuiskomen. Haar vliezen zijn nog niet gebroken, Karin en Lisanne hebben het er nog even over. Hoe tof zou het toch zijn als dit kindje in de vliezen geboren zou worden! Ondertussen komt ook Mara, de kraamzorg, rustig de kamer binnen.
Lisanne volgt haar lichaam en haar gevoel en begint mee te persen. Dan opeens zegt ze: "Dat waren mijn vliezen!" deze braken om 17:45. Ze geeft nog wat meer druk bij de weeën en het moment erna verteld ze ons lichtelijk verbaasd dat ze haar hoofdje al voelt. "Haar hoofdje is al geboren!!" zegt ze dan direct. Hè?! Ik snap niet hoe snel dit opeens allemaal gaat. Ik sta op dat moment aan de andere kant van het bad en Lisanne zit op haar knieën, Joshua houdt haar handen vast. Lisanne zegt dat ze iets voelt wat daar normaal niet zit, achteraf blijkt dit waarschijnlijk nog een deel van de vlies te zijn. Het idee was dat Joshua nu de gordijnen open zou doen zodat ik meer licht zou hebben tijdens de uitdrijving. Maar toen wisten we nog niet dat na nog één keer persen hun dochter al geboren zou worden. Lisanne perst en draait zich om. Ik loop naar de andere kant en Karin doet snel de lamp aan. Terwijl ik klik zie ik dat Lisanne haar dochter al vast heeft! Nog onder water, maar ze is er gewoon al. Hoe is dit mogelijk! Zo snel maar zo rustig en kalm, en helemaal zonder hulp van Karin. 4 minuten na het breken van haar vliezen om 17:49 wordt Ceder geboren.
Daarna doen we de gordijnen open en kan ik prachtige beelden bij daglicht maken. Joshua zit erbij en bekijkt zijn dochter aandachtig. Hij is trots op Lisanne, dat straalt er vanaf! Hij zoent haar en ik maak een foto die precies lijkt op een beeld die ik van mijn eigen bevalling heb en zelf altijd supermooi vond. De zoen van Joshua, de opluchting op haar gezicht, het geluk, die liefde. Alles is zicht- en voelbaar. Ze zit in het warme water en houdt Ceder dichtbij haar. "Ze is er! Ik kan het niet geloven!! Ze is er echt!". Ik fotografeer vanuit alle hoeken, van bovenaf recht het bad in, van de zijkanten. Wat een prachtig en sereen beeld. Niet heel lang daarna mogen de kinderen en oma erbij komen, ook van deze eerste ontmoeting maak ik mooie plaatjes. Haar oudste, Elias, is eigenlijk nog boos omdat hij er ineens niet bij mocht zijn. Maar als hij zijn zusje ziet verschijnt er direct een grote lach op zijn gezicht. De jongste, Samuel, moet er niet echt iets van weten en is vooral onder de indruk van alle andere mensen in de kamer. Terwijl Joshua met Samuel naar beneden gaat blijven oma en Elias om van de prachtige aanblik en deze nieuwste wereldbewoner te genieten. Na een tijdje wisselen Joshua en oma elkaar weer af. Tussendoor blijf ik maar schieten. Het lijkt dan alsof Ceder honger heeft en ze wordt door Lisanne aangelegd. Gelijk begint ze te drinken, Lisanne verschiet weer even van dit gevoel. Ook dát was ze even vergeten haha. Dan wordt Elias ineens verrast, hij krijgt een cadeau. Enthousiast pakt hij het uit, en wat is hij blij! Een nieuwe voetbal, en ook nog precies die blauwe die hij zo graag wilde! En hij wil hem natuurlijk gelijk uitproberen, dus Joshua gaat even met hem naar beneden. Karin en Mara zitten aan het bad, Lisanne in alle rust met Ceder aan de borst. Ze heeft nog heel veel huidsmeer waar ik mooie close-ups van maak. Wat een droombevalling was dit! Ik ben zo blij voor Lisanne. Alleen is er één ding wat nu iets anders lijkt te lopen, er is nog geen placenta. Ze zit ondertussen al ongeveer 1u en 20 minuten in bad en Karin geeft aan dat, hoewel er nog echt geen man overboord is, ze het wel fijn vindt wanneer Lisanne op bed zou komen liggen. Lisanne heeft het bloedheet, het bad was net nog even door Joshua bijgevuld met een lading warm water, en vindt dit dus een uitstekend plan. Wanneer ze op wil staan heeft ze even het gevoel knock-out te gaan, maar met de hulp van Mara en Karin stapt ze voorzichtig uit bad en loopt het hoekje om naar de slaapkamer.
Daar gaat ze op bed liggen, en na nog even gewacht te hebben geeft Karin aan dat het nu wel fijn zou zijn wanneer er een placenta komt. Voorzichtig helpt ze een handje mee en Lisanne moet nog echt even werken maar gelukkig wordt dan toch om 19:28 de placenta eindelijk geboren. We maken een mooie foto van bovenaf waarbij de placenta ter hoogte van Lisanne's schoot ligt, Ceder op haar borst. Karin maakt een hartje van de navelstreng op haar buik, prachtig! Daarna gaat Karin de placenta nakijken en geeft een superduidelijke en uitgebreide uitleg over de placenta. Zo had ik het nog niet eerder meegemaakt. Ze liet zien hoe de vliezen (binnenste en buitenste) van elkaar afgaan wanneer je er iets aan trekt. Ze laat alles heel rustig en duidelijk zien en dan valt haar ook wat anders op. Normaal gesproken eindigt de navelstreng in het midden van de placenta, maar hier zit hij helemaal aan de zijkant, een marginale insertie. Hoe het kan weet ik niet maar ook dit is weer iets wat niet heel vaak voorkomt, dat gebeurd wel vaker wanneer ik erbij ben haha! Het is mooi om te zien hoe uitgebreid Karin verteld over de placenta. Omdat Joshua en Lisanne een volledige lotusgeboorte wensen helpt Karin met het eerste begin. Na even overlegd te hebben wat ze willen, wel of niet wassen etc., wrijft Karin de placenta in met Keltisch zeezout. Daarna strooit Joshua er lavendel en rozen overheen. Karin doet de placenta in een hydrofiele doek en daarna kan hij in de tas die ze hier speciaal voor hebben laten maken. Het ziet er allemaal supermooi uit, ik ben helemaal onder de indruk. Ceder ligt al die tijd nog rustig bij Lisanne, ze drinkt niet echt maar heeft de oogjes mooi open. Soms kijkt ze me recht aan! Elias komt nog even samen met oma in de kamer, voor hem is het bijna bedtijd. Hij kijkt nog even glunderend naar zijn fantastische mama en mooie zusje en wordt dan naar bed gebracht door Joshua. Oma zorgt ondertussen voor pizza! Dat is het mooie aan een thuisbevalling vind ik altijd. De rust, de kalmte en dan gewoon een complete pizzaparty op bed! Heerlijk!!
Na wat gegeten te hebben helpt Mara Lisanne met omdraaien zodat ze weer goed om in bed ligt. De placenta naast haar en Ceder aan de borst. Lisanne is eigenlijk wel erg benieuwd wat ze weegt, andere controles etc willen ze niet. Ze zien dat ze het goed doet, dat is voor nu voldoende! Als Joshua dan weer binnenkomt en ziet hoe vredig Ceder bij Lisanne ligt vindt hij het absoluut geen goed idee om haar nu te gaan wegen. En hoewel ik zelf ook nieuwsgierig ben heeft hij ook wel gewoon een punt. Karin zegt ze de plasluiers even te bewaren, wanneer ze deze morgen wegen kunnen ze het geboortegewicht inschatten, later hoor ik dat dit werd geschat op 3235 gram. Ik rond dan ook af want ik moet nog een stukje rijden en ik zie ze enkele dagen later dan weer voor de Postpartum reportage waarbij we ook mooie beelden zullen maken van Ceder die nog verbonden is aan de placenta. Hoe bijzonder!
Lieve Lisanne en Joshua, wat bijzonder dat ik bij deze magische bevalling aanwezig moet zijn. Op meerdere vlakken is het speciaal te noemen. Dank daarvoor! Ik wens jullie samen met Ceder en haar grote broers Elias en Samuel alle liefde, geluk en gezondheid toe.
Liefs Jaleesa
© 2024 Jaleesa Koelen Fotografie | door TU-Design