Geboorteverhaal Ava en Linde - De geboorte van een tweeling (natuurlijke stuitbevalling) in Enschede

Het geboorteverhaal van Ava en Linde | 22 september 2022

Natascha en Wim vertrouwden het in september 2019 aan mij toe om de bevalling van haar tweede zoontje te fotograferen. Ik wist dat ze nog wel graag een derde kindje zouden willen en nadat het helaas een paar keer misgegaan was kreeg ik op 16 februari een berichtje dat ze heel pril in verwachting was! Op 15 maart kreeg ik van Natascha een berichtje: "ik denk dat het foute boel is. We zijn onderweg naar het ziekenhuis." Ze had een dikke prop ter grootte van een tennisbal verloren en zouden zo een echo krijgen. In spanning wachtte het af. Opeens kreeg ik een foto van de echo toegestuurd. Zag ik dat nou goed? Het lijken wel twee vruchtjes te zijn. "Heb je al een tweelingbevalling?" stuurde ze erachteraan. Wat?! Hoe is het mogelijk, hoe kan dit nou? Het bleek dat Natascha eigenlijk in verwachting van een drieling (!!!) was, maar dat ze één kindje verloren hebben. Er zitten er dus nog twee in, en ze maken het goed. Een tijdje later stuurt ze me opnieuw een foto, we zijn allemaal superbenieuwd naar wat ze krijgen. Ze hebben al twee kerels, en ik denk sowieso één meisje te zien. Op een andere foto lijken het beide meisjes! Kort daarna wordt dan ook bevestigd dat het inderdaad twee meiden zijn, wat bijzonder allemaal.

We houden die tijd erna contact omdat ze ook aan mijn prepartum project mee willen werken overleggen we een datum rondom de 30 weken te plannen, ook in verband met mogelijke vroeggeboorte. Op mijn zusjes verjaardag op 23 augustus krijg ik een berichtje dat ze met de ambulance naar Zwolle moeten. Ze is dan 30 weken en vier dagen, de shoot is nog niet geweest. Gelukkig hoeft ze hier maar enkele dagen te blijven en kunnen we een week later alsnog de prepartum reportage inplannen. Dit doen we in een maïsveld, puur natuur en het levert prachtige beelden op. We houden af en toe contact en het blijft spannend wanneer er iets gaat gebeuren.

Dan op 20 september om half 11 ben ik met Tim en Avan in de stad als mijn telefoon gaat. Ik schrik me een ongeluk. Het is Wim, de vliezen zijn gebroken dus ze vertrekken naar het ziekenhuis. Superspannend. Ik wacht het even rustig af want je weet nooit hoe het allemaal verder gaat verlopen. Mijn tas staat al klaar voor vertrek. We blijven dus niet superlang want ik ben het liefst gewoon al thuis wanneer ik hoor dat ik moet komen 😉 Het gaat allemaal niet zo snel als met hun eerste, en Natascha appt me een uur later dat ze aan de CTG ligt. Ze heeft het vermoeden dat ze er die avond wel zullen zijn. Om half 3 mag ze van de CTG af en kan ze weer bewegen. 's Avonds haalt Wim nog wat lekkers te eten. Ze heeft wel weeën maar geen idee of het wat doet met de ontsluiting. Die avond heb ik de eerste ouderavond op de school van mijn dochter en blijft het verder rustig. De volgende ochtend vroeg appt ze me dat ze nog steeds veel rugweeën heeft maar dat ze nog niet naar de ontsluiting willen kijken, ook in verband met mogelijk infectiegevaar door de gebroken vliezen. Die dag gaat dan uiteindelijk ook voorbij, ook al blijft Natascha flinke weeën houden. Ze is er helemaal klaar mee.

Ze hoopt dat ze die dag ingeleid zal gaan worden. Al is het maar om te weten of er iets vordert. Rond 17 uur hebben we weer contact. Ze hebben nog niks gecheckt, ze krijgt wel weeënopwekkers maar dit brengen ze langzaam omhoog. Ze zei al, het moet geen lancering worden. Ik grap dat ik mijn spatscherm, zwemvliezen en duikbril mee zal nemen. Ook Wim houdt me tussendoor al steeds goed op de hoogte. Om 18:37 appt hij me: "Ze gaan een elektrode in de bil doen van de kleine. 3cm ontsluiting". Omdat het bij Natascha heel snel kan gaan en de dames natuurlijk ook nog eens erg klein zijn geeft de verloskundige aan dat ik bij 5 cm wel die kant op kan komen. Iets over 7 laat Wim me weten dat er zoveel gehannest wordt en dat ze op 5 cm zit. Dus ik kleed me gauw om en fiets met 99 km per uur (voor mijn gevoel dan hè) naar het ziekenhuis.. Een klein kwartiertje later loop ik het ziekenhuis in. Dat zit hier praktisch op de hoek, ik ben er met 8 minuten als ik snel fiets, zoals nu. Maar ik kom compleet buiten adem aan. Ik loop gauw naar verloskamer 4 en daar tref ik Wim en Natascha. Natascha staat naast het bed, dat had ik niet zien aankomen haha. Gelukkig ben ik in ieder geval op tijd. We kletsen even wat en ik ben al lang blij dat ik op tijd ben. Ik kijk eigenlijk al uit naar een tweelinggeboorte sinds de allereerste keer dat ik een bevalling vast mocht leggen. Die van hun zoontje!

Eigenlijk ziet Natascha er superchill uit maar het duurt niet heel lang of het wordt wel duidelijk dat er echt wel sprake is van goede weeën. Wim heeft het zoveelste kopje koffie in de hand. Ik maak een foto van de oxytocinemeter. Ze hebben dat net weer wat naar beneden gezet omdat het ineens wel erg hard ging. Dat zorgde even voor wat rust, maar op dit moment komen de weeën weer in kracht terug. Natascha staat naast het bed en vraagt Wim het bed wat hoger te zetten. Ik maakte drie jaar geleden soortgelijke beelden als nu. Wim heeft tegendruk op haar onderrug wat een rode vlek veroorzaakt. De druk zorgt voor wat verlichting tijdens de weeën. Ook staat Natascha tussendoor weer op haar tenen, kenmerkend voor haar haha. Wanneer ik daar een foto van maakt begint Wim over al het vocht wat ze vasthoudt in de benen, iets wat me niet eens gelijk opviel.

Opeens worden de weeën steeds krachtiger en Natascha geeft aan dat ze steeds meer druk voelt. Ze heeft het idee dat ze al moet gaan persen. De verloskundige op de kamer is al snel niet meer de enige. Naast de gynaecoloog komen er nog drie dames de kamer binnen. Volle bak, en erg uitdagend voor mij. Natascha ligt op bed, ze willen voordat ze gaan kijken hoe ver ze is eerst een echo maken om te zien hoe de dames ervoor liggen. Ik merk aan de gynaecoloog dat het niet helemaal optimaal is. Het wordt spannend want het zou goed kunnen zijn dat het toch een keizersnede zal gaan worden. Iets waar we allemaal rekening mee houden, maar Natascha zou graag op een natuurlijke manier bevallen van haar kindjes. De eerste ligt nog altijd in stuit, maar haar handje ligt bij haar gezicht wat de uitdrijving lastiger kan maken. Eigenlijk wilde ze graag on all fours bevallen maar dan gaat het snel. De gynaecoloog besluit even mee te voelen tijdens een wee omdat hij misschien zo de ligging nog wat kan bijsturen. Het blijft even twijfelachtig maar dan zegt hij dat ze mee mag persen. Het kindje komt al en er kan niks anders meer worden besloten. Ik sta nog maar net en zie dan de billetjes al tevoorschijn komen. Tussen al het personeel door kan ik prachtige beelden schieten. De uitdrijving gaat heel vlot en wanneer het onderlichaam geboren is helpt de gynaecoloog mee met het laatste stukje. Daar verschijnt op het eind het gezichtje en dan is Ava er, om 20:07! Ze wordt bij Natascha neergelegd en terwijl ik nog steeds tussen al het personeel door plekjes zoek om te fotograferen hoor ik ze zeggen dat de tweede er gelijk achteraan komt. Natascha heeft het helemaal niet zo in de gaten, ook niet wanneer Wim het voor haar herhaalt. Ik loop snel naar de andere kant en daar komt inderdaad een klein koppie tevoorschijn. Het voetje van Ava boven haar hoofdje. Een gigantische golf vruchtwater komt mijn kant op en terwijl de verloskundige geen kant op kan spring ik net op tijd naar achteren. Daar wordt het hoofdje geboren en haar lichaampje volgt er direct achteraan. Om 10:08, een minuut later, wordt Linde geboren. Beide dames loggen bij elkaar bij Natascha op de borst. Wat ging dit snel!! Het is nog zo onwerkelijk. Natascha houdt de dames stevig vast, wat een rijkdom is dit en wat bijzonder dat ik er opnieuw bij mocht zijn!

De navelstreng mag twee keer door Wim worden doorgeknipt. Natascha had aangegeven het liefst een halve lotusbevalling te willen of op z'n minst de navelstreng uit te laten kloppen. Maar omdat de meisjes te vroeg waren en naar de neonatologie moesten hebben ze hier niet mee gewacht. Ava is gelijk al super alert en volgt mij telkens. De oogjes mooi open.. Na nog even lekker geknuffeld te hebben worden Ava en Linde samen in één bedje gelegd, ook al waren er twee bedjes de kamer in gereden. Wat een lief gezicht is dit! Bij Natascha is ondertussen gebleken dat ze wel gehecht moet worden en terwijl dit gebeurd loopt Wim samen met een verpleegkundige en het bedje met de meiden erin naar de neonatologie. Daar worden ze gelijk gewogen. Ze wegen ... en ... gram. Ook de eerste controles vinden plaats wanneer ze beide apart in een bedje liggen. Wat zijn ze beide alert! Met hun mooie grote oogjes helemaal open kijken ze in het rond. Soms volgen ze mij, ook al kunnen ze natuurlijk nog niet echt veel zien. Het zorgt wel voor prachtige plaatjes! Ook de kinderarts kijkt ze nog even na en ze krijgen vitamine D. Alles ziet er goed uit. Ava haar handje is nog steeds blauw. Dit zat tijdens de uitdrijving bekneld. Linde wordt op haar buikje gelegd zodat ze wat makkelijker kan ademen. Wim houdt alles vanaf de zijlijn goed in de gaten. Ava begint dan op haar handje te sabbelen. Natascha wil graag borstvoeding geven maar ze vragen Wim of het goed is dat ze beide een flesje melk krijgen. Dat is prima en vooraf Avan drinkt het flesje supersnel leeg. Dat het drinken wordt ze nog even rechtop gehouden, dit ziet er super schattig uit!! Vrij snel na het drinken gaat de deur open en daar wordt Natascha binnen gereden. Ze wordt tussen de twee bedjes ingereden. Als ze zich iets uitstrekt kan ze Ava aanraken. Linde ligt net wat verder weg in de hoek, nog steeds op haar buikje. "Wat zijn ze klein hè". Wim houdt zijn hand naast Linde, ter vergelijking.

Niet veel later moet er bij beide dametjes bloed worden geprikt (via de hiel) om het zuurstofgehalte te meten. Allebei slagen ze voor de test, het ziet er goed uit. Natascha en Wim genieten van hun meisjes, ook al blijft het gek dat je nu moet gelijk lekker met ze kunt knuffelen. Omdat Natascha vrij snel na het hechten naar de neo is gekomen komen ze haar na een tijdje weer ophalen zodat ze even kan douchen en wat kan eten. We laten Ava en Linde op de kamer achter en samen lopen we terug naar de verloskamer. Natascha gaat even lekker douchen en ik maak nog wat beelden van haar postpartumlichaam. Dan kletsen we nog wat na, eten een beschuitje en dan is het tijd om afscheid te nemen. 2 dagen later zal ik terugkomen om de eerste ontmoeting met hun twee grote broers vast te leggen!

Lieve Wim en Natascha, opnieuw wil ik jullie bedanken voor het vertrouwen in mij. Het was een eer om hierbij aanwezig te mogen zijn. Alle liefde, geluk en gezondheid gewenst en veel liefs,

Jaleesa