Vandaag is het eindelijk zo ver. Na een heel jaar gewacht te hebben, en de dagen te hebben afgeteld, wordt Eowyn 5 jaar. Het is een bijzondere dag voor Eowyn, want ze mag een dagje meelopen in Bad Zweinstein. De Duitse variant van Zweinstein, hier net over de grens in Duitsland. Na een korte rit komen we aan en besluit ze eerst een kijkje te nemen rondom het kasteel. Ze komt aan bij een donkere grot. Nieuwsgierig als ze is loopt ze wat dichterbij.
Ze kijkt ze om zich heen. Een beetje spannend is dit wel.. Zou er wat in die grot verscholen zitten? Dan springt ze op! Ze hoor geritsel uit de grot komen. Ze richt haar toverstaf naar binnen en nog voordat ze een spreuk kan opzeggen ziet ze twee ogen verschijnen in het duister...
Ze slaakt een gilletje die door heel Bad Bentheim te horen is en rent gauw weg. Ze vervolgt haar tocht dan snel naar de ingang van kasteel Bad Zweinstein. Het wordt duister en het begint te regenen. Met een drafje loopt Eowyn flink door en vlak voor de ingang van het kasteel vindt ze een deur...
Ze stapt naar binnen om hier te schuilen tegen de regen, maar het is zo donker buiten op dat moment en binnen zijn de lichten uit. Ze richt haar toverstaf omhoog en zegt hardop "Lumos!". Naast een lichtje aan haar toverstaf verschijnt buiten ook de zon die haar zonnestralen door het raam naar binnen laat schijnen.
Ze mocht plaatsnemen op een bankje waar er wat vertelt werd over deze prachtige school en wat er allemaal te beleven valt.
Nadat ze bijna alles wist over deze mooie school mocht ze op onderzoek uit gaan. Ze zag een trap in de hoek van de ruimte en was benieuwd wat er boven zou zijn. Langzaam liep ze de trap op, maar boven was er niks anders dan een mooi uitzicht over deze prachtige ruimte.
Daarna liep ze een stukje verder en vond ze, wat meer verscholen, een andere trap. Deze leidde naar beneden. Het was best een beetje spannend, maar ze wilde toch graag weten wat daar beneden te ontdekken was!
Ze kwam in een soort van 'grot'. Met een simpele Lumos, die ze al zeer goed onder de knie had, liep ze voorzichtig naar binnen. Maar het duurde niet lang. Een grom klonk uit het duister en snel rende ze terug. Toch een beetje té spannend op dit moment!
Nu ze al een tijdje binnen in het kasteel had rondgekeken en na de spannende grom van zojuist wilde ze graag buiten gaan rondkijken. Er was nog genoeg te beleven!!
Allereerst probeerde ze een nieuwe spreuk uit en toverde ze zowaar een prachtige 5 in de lucht, hoera! Wat cool dat dit in 1 keer lukte, ze was hier al helemaal op haar plek. Dat zag je zo! Ze liep wat verder en vond toen een mooie plek. Ze ging voor deze muur staan, totdat....
De muur achter haar verdween. En opeens was daar een lange, lange gang die er erg uitnodigend uit zag. Ze wist het zeker, hier wilde ze naar binnen! Ze rende door de gang en genoot van al het moois om haar heen.
Aan het einde van de gang verscheen een prachtige grote trap. Nog veel mooier en groter dan de twee eerdere trappen die ze had beklommen. Bovenaan de trap zag ze een grote deur. Wat zou daarachter te vinden zijn? Ze besloot eerst even uit te rusten op deze trap voordat ze haar weg zou vervolgen. Een lief uiltje kwam bij haar zitten.
Toen was het tijd om uit te vinden wat er nou precies achter die deur verscholen zat. Langzaam klom ze verder de trap op. Toen opende ze de deur. Wat een prachtige ruimte. Dit moet de bibliotheek zijn, ze was benieuwd of ze een mooi boek kon vinden. Maar eerst was het tijd voor een klein dansje.
Nadat ze uitgedanst was liep ze verder door de bibliotheek en vond een gigantische kist. Hij was perfect als uitrustplek, maar ze had ook de spreuk om sloten te openen al geleerd. 'Alohomora!' riep ze, en de kist ging open. In de kist vond ze een groot boek over de geheimen van Bad Zweinstein. Ze besloot om er even in te lezen.
Ze las over rozen die spontaan gingen bloeien alleen maar door eraan te denken. En over een enge trol die in het verboden bos leefde, naast het kasteel. Deze trol kwam maar eens in de zoveel tijd uit zijn grot en zocht dan naar eenhoorns om hun haren af te knippen die ze gebruikten voor in luxe kleding. Soms dronken ze zelfs hun bloed (geleerd van Voldemort) om maar niet te hoeven sterven. Toen ze de kalender bestudeerde kwam ze tot de ontdekking dat het vandaag juist een dag is dat de trol de grot uit zou komen, op zoek naar eenhoorns. Ze besloot dat ze nog even rond wilde kijken, maar toch ook een bezoek te willen brengen aan het verboden bos. Zou ze deze trol vinden? En zou hij de eenhoorns wel met rust laten? Ze vond het toch wat spannend allemaal en besloot buiten nog even verder te lezen.
Na het lezen zag ze de struiken waarover ze gelezen had. Zonder rozen.. Ze was benieuwd of het echt lukte, dus ze ging staan en dacht zo hard als ze kon aan de mooie bloeiende rozen die ze zo graag wilde zien. En warempel! Overal verschenen de meest mooie rozen!!
Zo snel als dat ze verschenen waren, zo snel verdwenen ze ook weer. Wat jammer, maar hoe gaaf dat ze ze eventjes kon zien. Ze wilde verder lopen maar toen ze naar de grond keek schrok ze zich een hoedje. Zulke grote spinnen had ze nog niet eerder gezien. Deze was zo groot, er zat niks anders op dan.....
Ze was bang dat er nog meer spinnen zouden komen en rende er snel weer vandoor..
Opeens hoorde ze een ontzettend enge kreet ver van achter het kasteel vandaan komen. Het galmde door de hele lucht.. Het kwam uit het verboden bos!
Ze besloot dat ze toch wel erg graag die kant op wilde lopen, dat moest wel haast de trol zijn uit het boek. Dus wilde ze richting de uitgang van Bad Zweinstein rennen.
Alleen viel haar oog onderweg opnieuw op een trap. Al die trappen hier leiden naar iets, en ze kon haar nieuwsgierigheid niet bedwingen. Boven aangekomen was een pad met aan de zijkant een klein torentje. Zou daar iets verstopt zitten? Terwijl ze daar over nadacht verscheen er een prachtige regenboog in de lucht.
Ze liep naar het torentje. Voorzichtig probeerde ze een nieuwe spreuk maar er kwam enkel wat geknetter uit haar toverstaf.
Dit was niet de bedoeling! Maar ze zag dat het torentje leeg was en terwijl haar toverstaf maar bleef knetteren nam ze een kijkje. Er was inderdaad echt niks te zien hier binnen!
Tijd om verder te gaan, de tijd verstreek en ze wilde niet in het donker het bos in.. Alweer klonk er een gegrom en gebulder door de lucht. Voorzichtig keek ze om de hoek van het torentje, is de kust veilig?
Niks te zien, dus tijd om verder te gaan! Op naar het donkere bos.
Nog eventjes genieten van het mooie kasteel hier.. Even wegdromen in deze magische wereld.
Toen ze écht wilde vertrekken verscheen er een uil die haar een bezem bracht. Een Nimbus 2023!!
Wat ontzettend gaaf dacht Eowyn! En ze is een stuk sneller op de bezem dan dat haar voetjes lopen kunnen dus, hup! Ze sprong erop en vloog direct weg! En net op tijd, want daarachter op het dak verscheen een grote draak. Kwam dat gebrul nou van hem of was er écht een trol?
Toen ze buiten de kasteelmuren was geland vertrok ze verder richting het donkere bos.
Niet veel later vond ze weer een trap die nergens naar leidde. Om toch gebruik te kunnen maken van de trap, één van haar grote hobby's, besloot ze er eventjes op te gaan zitten.
Toen begon het langzaam te schemeren. Ze moest nu echt gaan rennen, anders kwam ze nooit voor het donker aan bij het verboden bos...
Ze was nog net voor het donker bij de ingang van het bos. Luid gebrul galmde door de lucht. Heel voorzichtig stapte Eowyn het bos in, waar het al snel toch een stuk donkerder was dan dat ze hoopte. Ze ging op de geluiden af die ze hoorde totdat ze inderdaad een grote trol zag staan. Met een domme blik keek hij haar aan, trollen zijn nou eenmaal niet echt snugger. Naast de trol lag een eenhoorn, ze wist niet zeker of hij nog leefde. Eowyn twijfelde geen moment. Ze richtte haar toverstaf op de trol en sprak de vloek: 'Momentum totalis'!! De trol versteende binnen seconden en Eowyn rende naar de eenhoorn. Hij was gelukkig nog in leven waarna ze de terreinknecht waarschuwde die de zorg op zich nam.
Dit avontuur op Bad Zweinstein kwam hierna tot zijn eind. Ze vertrok weer uit het bos. Buiten het bos was het nog wat lichter en Eowyn sprong letterlijk een gat in de lucht dat ze dit avontuur op haar 5e verjaardag mocht beleven. Met de eenhoorn ging het al heel snel een stuk beter en ze kan niet wachten om hier vaker terug te keren om nieuwe avonturen te beleven!
© 2024 Jaleesa Koelen Fotografie | door TU-Design
