Geboorteverhaal Lotte - Emmen

Het geboorteverhaal van Lotte | 15-07-2020

Het is 31 mei wanneer Claudia onder een oproep van mijn reageert. Ze heeft interesse in een geboortereportage en zou wel graag meer informatie willen. Ze vertelt dat ze graag thuis zou willen bevallen in bad met eventueel haar dochters daarbij aanwezig! Dat klinkt supermooi!! Later die week plannen we een telefonisch kennismakingsgesprek in.

Er was maar 1 kleine keerzijde. Haar uitgerekende datum lag heel dichtbij die van een andere klant van mij. Haar dochters werden beide na de 41 zwangerschap geboren en eigenlijk verwacht ze dit nu ook weer. Dus lichtelijk onder voorbehoud werd de reportage gepland, Claudia gaf aan geen back-up te willen. Dat is prima maar de kans bestaat dan dat ik bij mijn andere klant zou zijn wanneer haar bevalling begint. We houden goed contact en haar gevoel blijkt te kloppen.

Op 8 juli, een dag voor haar uitgerekende datum blijkt dat ze nog geen ontsluiting heeft. Haar kindje is al wel mooi ingedaald. We vinden het beide spannend worden, mijn andere klant die eerder dacht te gaan bevallen is ook nog niet bevallen. In spanning wachten we het af. Dan van 9 op 10 juli bevalt Saar, en kan ik Claudia gerust stellen. Op 12 juli laat ze weten dat ze wat vruchtwater verliest en een zere rug heeft, maar verder is het rustig. Ze ziet de foto van de halve lotusgeboorte die ik geplaatst heb voorbij komen. Ze heeft hier wel eens over nagedacht en denkt er nu ook weer over dat misschien wel te willen. Ze vindt het idee erg mooi. De 14e staat een nieuwe afspraak gepland en ze hoopt dat ze haar dan kunnen strippen. Niet alleen voor haarzelf maar ook voor Patrick. Hij wordt voor het eerst vader en is zo zenuwachtig dat hij er zelfs van moet overgeven. We grappen erover dat ik een hele reportage maak van Patrick die knock-out op de grond ligt door alle spanning. Tijdens het kennismakingsgesprek kwam dit ook al aan de orde, haha!

De volgende ochtend staat de afspraak maar echt strippen is niet gelukt. De baarmoedermond stond wel iets open dus ze hebben hun best gedaan. Afwachten maar weer! Donderdag moet ze terug en vrijdag wordt er een hartfilmpje gemaakt. Haar kindje is soms erg rustig. Wanneer ze haar later op de dag weer minder zou gaan voelen moet ze weer terug komen. Maar op het moment dat ik haar spreek is ze erg actief. Later die dag om 18:46 stuurt ze mij een bericht op Messenger. "Ik ben nu in het ziekenhuis, er wordt een hartfilmpje gemaakt want ze vertoont minder leven. Het vruchtwater zit op de grens dus er wordt met de gynaecoloog overlegd hoe nu verder." Op dat moment ben ik aan het wandelen in het park. Omdat ik niet reageer stuurt ze mij een appje met hetzelfde bericht. De kans dat ze thuis gaat bevallen in het bad wat al klaar staat lijkt verkeken. Ze besluiten een ballonnetje te plaatsen en later op de avond wordt duidelijk dat ze naar huis mag en de volgende ochtend rond 6 uur moet bellen om te overleggen wanneer ze kunnen komen. Die nacht blijft het rustig en rond 6 uur gaat dan ook mijn wekker. Ze moeten zich melden tussen 7 en half 8. We besluiten even af te wachten hoeveel ontsluiting er is en wanneer ze de vliezen willen breken, ondertussen is het ballonnetje er uit gevallen.

Om iets voor 8 laat ze weten dat ze een half uur aan de CTG gaat en dat ze daarna de vliezen zullen breken. ze heeft 3 cm. ontsluiting. Aangezien ik nog 1:15 moet rijden besluit ik me klaar te maken en gelijk te vertrekken! Iets over 8 rijd ik weg van huis en rond 09:15 kom ik aan op de parkeerplaats. Patrick loopt naar beneden om mij op te halen en samen lopen we naar de verloskamer. Claudia ligt superrelaxed en met een big smile op bed. De vliezen zijn gebroken maar ze voelt nog vrij weinig. Samen leggen ze vast de eerste kleertjes klaar voor hun meisje die ze die dag eindelijk zullen gaan ontmoeten. Er hangt een super fijne sfeer en we maken grapjes en praten over van alles en nog wat. Ze videobelt met haar dochters om ze op de hoogte te houden. Tussendoor komt de verloskundige een aantal keer langs om te kijken hoe het gaat en de weeënopwekkers te verhogen. De eerste uren strijken voorbij en ondanks dat je een ander beeld verwacht op het moment dat het al een aantal keer opgehoogd is ligt Claudia nog vrolijk te lachen in bed. De verpleegkundige zegt ook niet echt een vrouw te zien die aan het bevallen is. Toch laat de computer wel zien dat ze weeën heeft, maar deze weet ze wonderbaarlijk goed op te vangen. "Ik heb een hoge pijngrens" lacht ze. Ze hadden haar gezegd dat ze gebruik kon maken van een bad, wanneer deze niet bezet was, om de weeën in op te vangen. Alleen was het bad steeds bezet.. Daarnaast leek het ook nog niet echt nodig. Iets voor 12 uur krijgt Claudia het wat zwaarder. Ze is gefocust en vangt de weeën in haar eigen bubbel rustig op terwijl Patrick een boterhammetje op de achtergrond eet. Wanneer het nog wat pittiger voor haar wordt komt Patrick bij haar liggen, steunt haar door haar hand vast te houden en vanaf dat moment wijkt hij niet meer van haar zijde.

Ongeveer een half uur later wordt er gekeken hoeveel centimeter ontsluiting er is, Claudia heeft last van persdrang maar dan moet er wel voldoende ontsluiting zijn. Ze zit dan op ongeveer 5 cm. en mag dus nog niet persen. Uit ervaring weet ik hoe lastig dit is, want je lijkt dit niet tegen te kunnen houden. Dan gaat het opeens heel erg snel. Nog geen 20 minuten daarna is het hoofdje opeens al zichtbaar. Claudia doet het echt ontzettend goed! Ze is heel kalm en gefocust en binnen enkele minuten is daar hun prachtige, kleine, mooie dochter! Om 12:51 wordt Lotte geboren en bij Claudia op de borst gelegd. Tranen rollen over Patricks wangen... En hij staat nog altijd naast Claudia, in plaats van languit op de grond 😉 Samen hebben ze het geweldig gedaan. Het blijft zo bijzonder om de geboorte van een kindje bij te wonen, en om te zien hoeveel emotie er bij komt kijken. Ik kan nog net een traan onderdrukken, wat mooi! Niet veel later wordt ook de placenta geboren en laat de verloskundige hem zien. Omdat Claudia graag een halve lotus wilde knippen ze de navelstreng niet direct door. De placenta wordt op haar schoot gelegd en ik kan fantastisch mooie foto's maken. Lotte bij een intens gelukkige Claudia op de borst, nog verbonden met de placenta die op Claudia's schoot ligt. Wauw! Lotte lijkt al hongersignalen af te geven en is aan het zoeken. Ze leggen haar aan en alsof ze nooit anders gedaan heeft drinkt ze gelijk supergoed.

Claudia en ik worden dan getrakteert op een ijsje, waar we beide heel erg blij mee zijn! Na ongeveer 45 minuten is het aan Patrick om de navelstreng door te knippen. Daarna is het tijd voor de controles. Lotte weegt 2920 gram en daarom bestaat de kans dat ze een nachtje moeten blijven. Niet veel later wordt dat ook bevestigt. Lotte komt helemaal goed door alle eerste controles heen, en natuurlijk laten ze nog even zien hoe ze in de buik zat. De zogenaamde foetushouding. Prachtig om te zien! Daarna mag ze nog weer even bij Claudia drinken, ze lijkt nog steeds honger te hebben. Nadat ze verzadigd is wordt ze aangekleed en mag ze heerlijk met Patrick knuffelen. Zijn trotse blik zegt alles! Claudia loopt relaxed naar de badkamer om een douche te nemen. Als je haar ziet lopen zou je niet zeggen dat ze net een prachtige dochter op de wereld heeft gezet. Daarna vertrekken we naar de kraamafdeling. Claudia's vader, zijn partner en haar dochters komen gelijk naar het ziekenhuis. Iets voor half 4 lopen ze samen met Patrick de kamer in. Wat een mooie verbaasde snoetjes! Niet alleen richting hun zusje, maar er zit natuurlijk ook een vreemde mevrouw mét camera in de aanslag. Dat is maar een kort moment want daarna kunnen ze alleen nog maar naar hun zusje kijken, haar aaien over haar bolletje. Wat zijn deze dames trots! Ze hebben cadeautjes en tekeningen meegebracht en dit is voor mij het moment om afscheid te nemen.

Lieve Claudia en Patrick, bedankt voor jullie vertrouwen in mij om deze prachtige gebeurtenis vast te mogen leggen. Ik heb dit met alle liefde gedaan en ik hoop dat jullie nog vaak terug zullen kijken naar de foto's en het album. Lotte heeft twee fantastische grote zussen en ik wens jullie samen veel liefde, geluk en gezondheid toe!

Liefs Jaleesa

Lieve woorden van mama Claudia
Toen ik zwanger was van mijn derde kindje , zag ik op een moedergroep een advertentie over een "geboortefotograaf". Nooit van het bestaan van een "geboortefotograaf" afgeweten.. ik werd nieuwsgierig en ben even gaan neuzen op haar site. Wauw wat een prachtige foto's zeg , zo puur, vol liefde en emotie. En wat een geluk... het was ook nog eens binnen haar werkgebied. Maar goed ik heb een partner dus kon niet gelijk een berichtje doen. Eerst in overleg. Gelukkig stond mijn vriend hier ook helemaal achter.
Ondertussen wel balen dat ik dit niet eerder wist, want bij de andere twee heb ik helaas weinig herinnering en maar een aantal foto's, waarvan de eerste ook nog eens zijn "gecrasht".

De volgende stap, in contact komen met Jaleesa. Gelijk een heel ontspannend gesprek, vanwege  de afstand en corona hebben we dit via videobellen gedaan. Zowel mijn partner als ik hadden een fijn gevoel erbij. Het was nogal spannend gezien er nog een klant van haar rond dezelfde tijd als mijn uitgerekend was.
Zij verwachtte eerder te gaan bevallen en ik juist later. Dus als alles mee zou zitten en ging zoals gepland was er niks aan de hand.

Gelukkig was dit het geval. Ik heb week 40 gehaald en op een dag na week 41.
14 juli op controle. Het was vrij rustig in mijn buik , toch even afwachten wat de dag zou brengen. Het bleef rustiger dan anders.
Besloten om toch maar een hartfilmpje te laten maken, gezien bij mijn andere 2 dames ze met week 41 ook er klaar mee waren en ook dat beide een inleiding werd.
Dat had ik bij deze niet in de planning. Ik wou graag thuis bevallen, in bad, met mijn kinderen erbij. Het bad stond al opgepompt in de garage, klaar om zo hup de kamer in te gaan.
Maar eenmaal in het ziekenhuis bleek dit helaas weer bij een droom te blijven.
Ik werd ingeleid.  Er werd direct een ballon geplaatst. Ze was te rustig en ze vond het niet heel fijn meer.  Gelijk jaleesa maar ingelicht..
Afgesproken dat ze naar het ziekenhuis zou komen de volgende ochtend.
Eerst nog navraag gedaan of dit wel mocht, want op dat moment was het een beetje wisselend. Het ene ziekenhuis stond het wel toe, het andere niet. Gelukkig, toch nog goed nieuws! Ze was welkom.
De nacht ging voorbij en het bleef rustig.
Op het moment dat ik wist dat ze mijn vliezen gingen breken Jaleesa berichtje gedaan en die is gelijk! In de auto gesprongen.
We namen geen risico gezien de middelste er met een uur was vanaf moment van gebroken vliezen.
Jaleesa was perfect op tijd.
We hebben een poosje zitten kletsen en het was heerlijk ontspannen. Om 12 uur begon ik pas echt weeën te krijgen die ik echt voelde.
Vanaf dat moment niet meer gezellig gepraat maar ik had ook totaal niet door dat Jaleesa aanwezig was.
Om 12:51 is onze dochter Lotte geboren.
Ik wou graag een halve lotus geboorte nadat ik had gezien bij Jaleesa een paar dagen eerder.
Dus nog een poosje met de navelstreng vast met Lotte gelegen.
Ook hiervan heeft ze prachtige subtiele foto's gemaakt.
Ik heb mij geen moment ongemakkelijk gevoeld met Jaleesa in de buurt.
Ze is vliegensvlug en heeft alles op de foto gezet.
Vanaf de kleren klaarleggen tot aan het persen, geboren worden, ijsjes eten 😜 wegen en bezoek van trotse zussen en opa/oma aan toe!
Ik ben zo ontzettend dankbaar voor het vastleggen van dit levensveranderend moment. ❤

Nogmaals ontzettend bedankt Jaleesa!

Bekijk de slideshow hieronder!